Niet alle hoogrentende bedrijfsobligaties zijn gelijk. Er zijn verschillende kenmerken van de obligatie die high-yield bedrijfsobligaties van elkaar onderscheiden. Zoals hun naam doet vermoeden, delen bedrijfsobligaties met een hoog rendement echter enkele dingen gemeen. Met name aspecten zoals coupon en volwassenheid die helpen de waarde en veiligheid van een obligatie te bepalen. De significante kenmerken, die de types high-yield bedrijfsobligaties onderscheiden, zijn: "of, wanneer en tegen welke prijs een obligatie opvorderbaar is door de emittent, voorwaarden van een obligatiehouder, convenanten met betrekking tot financiële prestaties en informatieverschaffing, en zelfs eigen vermogen warrants, "(Standard & Poor's Financial Services LLC, 2015).

Soorten en structuren van hoogrentende bedrijfsobligaties

Naarmate de markt voor bedrijfsobligaties met een hoog rendement is geëvolueerd, zijn ook de soorten en structuren van hoogrentende bedrijfsobligaties gegroeid en zijn zij gespecialiseerder geworden en complex. Nu zijn er verschillende soorten high-yield bedrijfsobligaties waar beleggers in de huidige markt uit kunnen kiezen:

1. Straight Cash Obligaties
2. Split-Coupon Obligaties
3. Pay-in-Kind Obligaties
4. Zero-Coupon Obligaties
5. Floating Rate of Increased Rate Notes
6. Uitgestelde rente-obligaties
7. Uitbreidbare reset-opmerkingen
8. Converteerbare en multi-tranche-obligaties

Straight Cash Obligaties - Dit type obligatie wordt beschouwd als de typische of "vanille" bedrijfsobligatie met een hoog rendement. Rechte contante obligaties bieden meestal een vaste couponrente die doorgaans contant is en die om de zes maanden wordt gemaakt via een call- of vervaldatum. De rentevoet (coupon) van dergelijke obligaties heeft de neiging om tweemaal per jaar te worden samengesteld. Gemiddeld zijn de meeste hoogrentende obligatie-emittenten ergens in het gebied van ongeveer 6-8% gebleven, maar dat betekent niet dat het ongebruikelijk is om dit bereik van dubbele cijfers te zien.

Split-Coupon-emissies en -obligaties - Dergelijke obligaties zijn obligaties die eerder in het leven tegen een lagere koers worden uitbetaald voordat ze een hogere rente hebben bereikt (de uitgifte van de coupon-coupon of de step-up note ) later als de band veroudert.

Pay-in-Kind Obligaties - Deze obligaties, vaak afgekort als PIK's, zijn ontworpen om de emittent opties voor rentebetalingen te geven in hetzij (1) contanten of (2) extra effecten, of (3) om te betalen "In natura" met nog meer obligaties. Een dergelijke obligatie is ontworpen om de emittent een beetje meer ademruimte te bieden wanneer dit nodig is dan contante obligaties. Betalen in natura betekent echter ook dat een bedrijf meer schulden kan oplopen naarmate ze vaker dit doen, wat een paradoxale en risicovolle manier kan zijn om zich tegen schulden te beschermen. Dit is vergelijkbaar met hoe zero-coupons werken en waarom zero-coupon en PIK's worden beschouwd als een van de meest speculatieve high-yield bedrijfsobligatiestructuren.In de afgelopen tien jaar is ook een subsectie van PIK's geïntroduceerd, de Floating-Rate of de Rate met toenemende rente (FRN's of IRN's). Deze zijn echter veel minder populair dan PIK's.

Zero-Coupon-obligaties (nullen) - Dergelijke obligaties worden verkocht tegen een sterk gedisconteerde prijs van de nominale waarde van de uitgifte van de obligatie. In ruil daarvoor is er geen rente betaald aan de obligatiehouder totdat de obligatie volledig is gerijpt. Dit wordt vaak een zero of zip genoemd. Hiermee kunnen bedrijven obligaties uitgeven, zelfs als ze weten dat ze in de toekomst niet in staat zullen zijn om ze terug te betalen. Voor de belegger zijn deze deals aantrekkelijk vanwege hun sterk gereduceerde prijs. Bovendien is de waarde van de obligatie voor de obligatiehouder afkomstig van kapitaalwaardering in plaats van rentebetalingen. Deze soorten obligaties werden populair in de late jaren 90 als het internet, en draadloze bouwprojecten en startups werden steeds populairder.

Floating Rate of Increasing Rate Notes - Beide FRN's en IRN's fluctueren in rentebetalingen ten opzichte van de gewijzigde benchmarkingrente of een specifiek schema dat voor dergelijke betalingen is ontwikkeld. Hoewel ongebruikelijk, wanneer de rente stijgt, kunnen FRN's helpen om een ​​obligatie aantrekkelijker te maken voor een belegger, omdat ze doorgaans vier keer per jaar uitbetalen en bij een spread die wordt bepaald door de LIBOR-rente.

Uitgestelde rente-obligaties - Dit type obligatie is eenvoudigweg een waarbij de emittent de obligatiehouder niet hoeft te betalen tot de toekomstige datum die op de obligatie is vastgelegd.

Extendable Reset Notes - Met deze obligatie heeft de emittent een beetje meer flexibiliteit omdat ze de optie hebben om de coupons opnieuw in te stellen en de looptijd van de obligatie onder bepaalde omstandigheden of na een gedefinieerde lengte van de coupon te verlengen. tijd. Voor de obligatiehouder geven ERN's hen de mogelijkheid om de obligatie ook terug te verkopen aan de oorspronkelijke emittent.

Converteerbare en multi-tranche obligaties - Converteerbare obligaties zijn obligaties die onder bepaalde voorwaarden kunnen worden omgezet in een ander effect. Meestal is deze alternatieve beveiliging gewoon de standaard of gewone aandelen van het bedrijf. Multi-Tranche Obligaties geven obligatiehouders meerdere niveaus van investeringsmogelijkheden binnen hetzelfde probleem. Deze niveaus verschillen meestal in hun (1) kredietkwaliteit en (2) beoogde looptijden.

Andere belangrijke kenmerken van hoogrentende bedrijfsobligaties

Het is niet ongebruikelijk dat ondernemingen die hoogrentende bedrijfsobligaties uitgeven functies bundelen om hun obligaties aantrekkelijker te maken voor beleggers. Doorgaans kunnen deze "convertibiliteit" -functies bedrijven helpen betere voorwaarden te bedingen of lagere rentetarieven, zodat ze nuttig kunnen zijn voor zowel obligatiehouders als emittenten, afhankelijk van de specifieke kenmerken. Voor beleggers kunnen dergelijke convertibiliteitsfuncties hen helpen een veiligere en gestage stroom van extra inkomsten te verzamelen en misschien een kans bieden voor toekomstige aandelenkoersopties. Beleggers dienen er echter rekening mee te houden dat obligaties die dergelijke kenmerken bieden, ook het risico van opvorderbaarheid met zich mee kunnen brengen en ook de kredietwaardigheid van de emittent moeten controleren om te zien of er problemen zijn die de voordelen van dergelijke kenmerken kunnen ontkrachten.

Dit zijn veel van de gemeenschappelijke converteerbare functies die uitgevende instellingen vaak toevoegen aan high-yield bedrijfsobligaties om ze aantrekkelijker te maken:

Aandelenwarrants - Veel van de hoogste speculatieve obligaties zullen aandelenwarrants hebben om hen aantrekkelijker maken voor beleggers. Een warrant is een optie om aandelen in het bedrijf te kopen op een later tijdstip bij de aankoop van de obligatie. De meeste uitgiften van dit type zullen warrants bevatten die het eigendom van het bedrijf tot ongeveer 5% toelaten. Het is echter bekend dat sommige speculatieve startups maar liefst 15-20% aanbieden.

Bullet Structure or Notes - Dit is de veelgebruikte term om te verwijzen naar call-beveiliging voor volledige of niet-call-life. Dit maakt een obligatie aantrekkelijker omdat deze minder risico heeft om te worden geherfinancierd. Omgekeerd betekent dit ook dat bullet note bonds relatief lagere rendementen betalen.

Make-Whole Call-premies - Dit is de standaard in gecertificeerde emittenten met een investment-grade rating die nog steeds redelijk veel voorkomt in de high-yieldmarkt. Het idee hier is dat een uitgevende instelling de volledige call-structuur kan verlaten om houders van obligaties een premium marktwaarde te bieden voor vervroegde uittreding van hun obligaties. In wezen is dit een oproep, maar voor een veel hogere prijs dan andere aanbiedingen. De meesten gebruiken een forfaitaire betalingsinstelling die een prijs omvat voor de vroegste oproepperiode en de netto contante waarde van het totaal van coupons die aan de eerste oproepdatum zouden zijn betaald. Dit wordt bepaald met een prijsformule waarvan de opbrengst gelijk is aan een "referentie" -beveiliging plus een "make-whole" -premie.

Putbepalingen - Een putbepaling is precies het tegenovergestelde van een oproep. Deze bieden de houder een manier om de terugbetaling op bepaalde, vooraf bepaalde bedragen onder bepaalde omstandigheden te versnellen. Het meest voorkomende voorbeeld van een put is de wijziging van de controle-regel, en deze is meestal ingesteld op 101%. In dit voorbeeld, als er een belangrijke verandering is in het eigendom en de raad van bestuur van een bedrijf, waarbij een derde partij het heeft gekocht, zal de obligatie door de uitgever moeten worden gepensioneerd.

The Bottom Line

Er zijn verschillende belangrijke soorten hoogrentende obligaties zoals straight cash bonds, pay-in-kind-obligaties en zero-coupon-obligaties. Hoogrentende obligaties zijn door de jaren heen steeds gespecialiseerder en complexer geworden. Overweeg bij de aanschaf van een obligatie de tijd te nemen om de kenmerken en risico's ervan te evalueren.