a:

Externaliteiten, ook wel externe economieën genoemd, en transactiekosten zijn twee belangrijke en evoluerende problemen in de hedendaagse economie. Hoewel de meeste economen het erover eens zijn dat deze kwesties belangrijk zijn, bestaat er geen brede consensus over hoe ze moeten worden aangepakt. Econoom A. C. Pigou voerde aan dat negatieve externaliteiten zouden moeten worden belast en positieve werden gesubsidieerd, terwijl andere economen zoals Lionel Robbins, Murray Rothbard en Ronald Coase voerden dat particulieren kunnen onderhandelen en externe kosten of voordelen kunnen internaliseren.

Ronald Coase en A.C. Pigou

Pigou en Coase zijn verantwoordelijk voor het leggen van de basis voor de theorie van bedrijven, externaliteiten en transactiekosten.

In het begin van de 20e eeuw legde Pigou uit dat onbedoelde effecten van derden nettovoordelen of nettokosten kunnen opleveren die buiten de eenvoudige transactie tussen een koper en verkoper liggen. Onderwijs zou bijvoorbeeld een beter geïnformeerde, welvarende en minder criminele samenleving kunnen creëren; dit komt zelfs degenen buiten het schoolsysteem ten goede. Omgekeerd kan vervuiling door een fabrieksschoorsteen het eigendom van een nabijgelegen burger bevuilen zonder compensatie van het vervuilende bedrijf.

Het meest geciteerde artikel over de academische economie van de 20ste eeuw is geschreven door Coase en heeft transactiekosten in externe economieën gedekt. Het artikel, getiteld "The Nature of the Firm" en gepubliceerd in 1937, legde uit dat externaliteiten en agency-problemen te wijten zouden kunnen zijn aan transactiekosten. <60> In 1960 schreef Coase een vergelijkbaar invloedrijk artikel met de titel 'Het probleem van sociale kosten'. In dit artikel merkte hij op dat particuliere actoren het probleem van de transactiekosten / externaliteit zouden kunnen oplossen door zich te concentreren op het effectief verdelen van transactiekosten of -voordelen tussen alle partijen (zelfs derde partijen).

Pigouviaanse belastingen

Een voorgestelde methode om transactiekosten voor externe economieën op te lossen, is overheidsactiviteit, hetzij via directe regelgeving of emissierechten. De overheid zou bijvoorbeeld kunnen proberen te berekenen hoeveel vervuiling sociaal optimaal is en vervolgens de productie van het bedrijf beperken tot het toelaatbare niveau van vervuiling. Dit is directe regulering.

Pigou ondersteunde het concept om de negatieve externaliteit te belasten totdat het bedrijf de volledige werkelijke productiekosten belichaamde. Voor vervuiling neemt dit de vorm aan van emissiebelastingen. Dit concept wordt soms de Pigouviaanse belasting genoemd.

Externe kosten of voordelen internaliseren

Coase voerde aan dat de juiste oplossing afhankelijk is van de aard van de betrokken transactiekosten. Als de externaliteit niet significant is, zijn de kosten voor het corrigeren van de transactiekosten mogelijk te hoog voor de derde partij, producent of consument.De efficiënte oplossing is dat de dingen gewoon doorgaan.

Stel dat er echter aanzienlijke kosten of baten zijn. Een imker woont bijvoorbeeld naast een boer wiens gewassen nectar produceren. In dit geval bieden de gewassen van de boer blijkbaar een gratis voordeel (positieve externaliteit) voor de imker. De econoom van Pigouvian zou beweren dat het subsidiëren van de boer ten bate van zijn gewassen de juiste oplossing is.

Coase wees erop dat de twee partijen in plaats daarvan een contract zouden kunnen opstellen waarbij de bijenhouders hun toestemming krijgen om netelroos rechtstreeks in de velden van de boer te plaatsen, zolang er geen pesticiden worden verspoten. Het blijkt dat dergelijke contracten al lang bestaan. Elke partij vindt een oplossing om de voordelen of kosten te internaliseren.