a:

Economische externaliteiten stellen markttransacties bloot waar de volledige kosten of baten van economische activiteit niet worden geïnternaliseerd door directe deelnemers. Deze inefficiëntie leidt tot winsten uit de handel die als het ware op tafel blijven liggen, vergelijkbaar met hoe arbitrage-opportuniteiten de niet-gerealiseerde winst blootleggen. Dit laat ruimte open voor ondernemers om transactiekosten door te verwijzen op een manier die het efficiënte resultaat bevordert. Het is het gemakkelijkst om dit proces aan de hand van een paar voorbeelden te demonstreren.

AD:

Basisvoorbeeld van winstgevende externaliteit: bijen

Zie voor een eenvoudige economische externaliteit de "fabel van de bijen". In dit beroemde scenario heeft een imker bijenkorven op een stuk grond naast een boerderij met nectar-producerende gewassen. De bijen vliegen over en verzamelen de nectar, ongericht door de imker. De imker profiteert ervan omdat zijn bijen de nectar kunnen gebruiken om honing te maken en de productiviteit te verhogen. Helaas wordt de boer met de gewassen niet gecompenseerd; met andere woorden, de verdeling van de voordelen voor de landbouwer en de kosten die aan de imker worden opgelegd, zijn inefficiënt.

AD:

Een voorgestelde oplossing voor dit probleem is om landbouwers te subsidiëren in hun voordeel voor de honingindustrie. Dit stimuleert het "optimale" niveau van honingproductie. Subsidies moeten echter worden verhoogd door middel van belastingen, die feitelijk meer nettoverlies uitdeelt over volledig niet-verbonden partijen, of de algemene belastinggrondslag.

Gelukkig hebben sommige ondernemers in de landbouw lang geleden vastgesteld dat niet alleen imkers profiteren van de nectar van de boeren, maar dat de boeren profiteren van de bestuiving van de bijen door hun gewassen. In dit geval kan de imker de boer betalen om zijn bijenkorven dichterbij of zelfs op het veld van de boer te plaatsen. De prijs schommelt op basis van hoeveel elke partij de relatie waardeert.

AD:

Irrigatie en forelvissers

Een ander voorbeeld betreft het onttrekken van irrigatiewater. Het aftappen van water leidt tot klachten van forelvissers, die beweren dat hun vissenhabitat minder stromingen heeft. Een oplossing voor dit probleem kan overheidsregulering en distributie van watergebruik zijn. Nogmaals, dit mist de efficiënte marktuitkomst.

Om het probleem op te lossen, besloot een milieu-ondernemer om liefhebbers van de habitat, vissers en anderszins samen te binden om boeren te betalen om de waterstroom naar de beekjes van de habitat te vergroten. De waarde van deze overeenkomst fluctueerde op basis van de relatieve waarde voor elke zijde.

Juridisch ondernemer en onrechtmatige daad

In sommige gevallen worden de kosten zo breed uitbetaald dat het onredelijk of onmogelijk is om alle transactiekosten individueel te verantwoorden. In de 19e eeuw had een bedrijf met een rookmagazijn dat roet uitzond, het wasgoed van 1 000 naburige gezinnen bevuild.Het roet legde de gezinnen kosten op en schond ze op een bepaalde manier hun eigendomsrechten. Het vervuilende bedrijf had niet het recht om het eigendom van die families te schaden. Het bedrijf zou mogelijk kunnen worden gereguleerd of zijn praktijken zijn verboden. De wetgeving inzake onrechtmatige daad bleek echter een effectievere manier om het probleem aan te pakken. De families sloten zich aan bij een class-action rechtszaak om schadevergoeding te eisen voor de vervuiling. Vooruitstrevend moest het bedrijf de families compenseren om hun land te vervuilen, hun land te kopen of een verbod te krijgen. De advocaat, die normaal niet als ondernemer wordt beschouwd, hielp de directe transactiekosten.