a:

Een belegger moet een short sell-positie houden zolang de investering winstgevend is en zolang de belegger redelijkerwijs kan verwachten dat de winst zal stijgen. Er zijn echter een aantal aanvullende factoren die van invloed kunnen zijn op de beslissing van een verkopende partij over wanneer hij zijn investering moet sluiten.

Een factor waarmee rekening moet worden gehouden, zijn de rentekosten van de makelaar bij het lenen van de aandelen aan de marge van de belegger. Hoe langer de belegger vasthoudt aan de short, hoe meer rentelasten zich opstapelen. Dit wordt problematisch als het bedrag van de betaalde rente op de geleende aandelen elke winst uit de korte verkoop elimineert. Het doel is om de short te houden totdat de koers van de aandelen daalt, waardoor de belegger het geleende bedrag aan aandelen tegen een lagere prijs kan terugkopen en een winst uit de short sell-transactie kan realiseren, maar rentelasten moeten worden verwerkt in de nettowinst .

Een belangrijke factor bij het bepalen hoe lang een belegger een shortpositie behoudt, is hoe groot een verlies dat hij bereid is te volhouden in het geval de aandelenkoers stijgt in plaats van daalt. Maximaal aanvaardbaar verlies moet worden beslist voordat een investering wordt geïnitieerd. Short sellers moeten zich bewust zijn van het verhoogde risiconiveau dat gepaard gaat met de verkoop van short, in tegenstelling tot lang kopen.

Een belegger die een aandeel koopt, kan alleen een maximaal verlies van 100% van zijn of haar investering aanhouden, maar een short seller met een maximale potentiële winst van 100% loopt vrijwel onbeperkt risico gezien een theoretische prijs in theorie kan stijgen tot oneindig hogere prijzen.

Als de shortpositie wordt gebruikt om een ​​bestaande longpositie af te dekken, kan de belegger de short wensen vast te houden zolang hij of zij de tegenovergestelde longpositie behoudt, of op zijn minst totdat hij of zij niet langer van mening is dat de longpositie aanzienlijk dreigt af te nemen.