Sparen voor pensioen op een fiscaal efficiënte manier is een belangrijk doel van elke strategie voor pensioenplanning. In de Verenigde Staten zijn individuele pensioenrekeningen (IRA's) een vast hulpmiddel om dit doel te bereiken. Deze regelingen kunnen gestructureerd zijn als traditionele plannen, waarbij de rekening wordt gefinancierd met dollars vóór belastingen en belast wordt bij distributie, of zoals Roth van plan is, waarbij financiering afkomstig is van dollars na belasting en uitkeringen belastingvrij zijn.

AD:

U. S. belastingcodes vereisen dat een IRA een vertrouwens- of bewaarrekening is die is gemaakt of georganiseerd in de Verenigde Staten, uitsluitend ten behoeve van een persoon of de begunstigden van het individu. Het account moet worden beheerd door schriftelijke instructies en voldoen aan bepaalde vereisten met betrekking tot bijdragen, uitkeringen, holdings en de identiteit van de trustee of bewaarder. Deze vereisten en beperkingen met betrekking tot de bewaarder en de toegestane deelnemingen van een account geven aanleiding tot een speciaal type IRA: een zelfregistrerende IRA (SDIRA).

AD:

Individuele pensioenregelingen: zelfbeheerd versus zelfgestuurd

In alle IRA's kunnen accounteigenaren kiezen uit investeringsopties die zijn toegestaan ​​door de IRA-vertrouwensovereenkomst en om die investeringen te kopen en verkopen op de discretie van de accounteigenaar, zolang de verkoopopbrengst op de rekening blijft staan. De beperking van de keuze van de belegger doet zich voor omdat IRA custodians het type activa mogen bepalen dat ze zullen behandelen binnen de grenzen die zijn vastgesteld door de belastingwetgeving. De meeste IRA custodians staan ​​alleen beleggingen toe in zeer liquide, gemakkelijk gewaardeerde producten zoals goedgekeurde aandelen, obligaties, beleggingsfondsen, ETF's en CD's.

AD:

Sommige beheerders zijn echter bereid om rekeningen aan te houden die alternatieve beleggingen aanhouden en om de eigenaar van de rekening aanzienlijke zeggenschap te verschaffen om deze beleggingen te bepalen of "zelf te sturen", op voorwaarde dat de belastingwetgeving dit verbiedt. De lijst met alternatieve beleggingen is expansief, slechts beperkt door een handvol IRS-verbodsbepalingen tegen illiquide of illegale activiteiten en de bereidheid van een bewaarder om het bedrijf te beheren.

Het meest genoemde voorbeeld van een alternatieve investering van SDIRA is het directe eigendom van onroerend goed, wat betrekking kan hebben op huurwoningen of een herontwikkelingssituatie. Rechtstreekse eigendom van onroerend goed contrasteert openbaar verhandelde REIT-beleggingen, aangezien laatstgenoemde gewoonlijk beschikbaar is via meer traditionele IRA-rekeningen. Andere veel voorkomende voorbeelden zijn small-business aandelen, LLC-belangen, edele metalen, hypotheken, partnerschappen, private equity en belasting pandrechten.

Voordelen en nadelen van een autonome IRA

De voordelen van een SDIRA hebben betrekking op het vermogen van een accounteigenaar om alternatieve investeringen te gebruiken om op fiscaal voordelige wijze alfa te bereiken.Nadelen zijn de hogere risiconiveaus die verband houden met alternatieve beleggingen, evenals de nalevingskosten en compliancerisico's die specifiek zijn voor een SDIRA. Succes in een SDIRA is uiteindelijk afhankelijk van de accounteigenaar die unieke kennis of expertise heeft die is ontworpen om rendement te behalen dat, na correctie voor risico, het marktrendement overschrijdt.

Regulatory Requirements and Pitfalls

Een overkoepelend thema in SDIRA-regelgeving is dat zelf-handelen, waarbij de IRA-eigenaar of andere aangewezen personen de rekening gebruiken voor persoonlijk voordeel of op een manier die de bedoeling van de belastingwet omzeilt, is verboden. Sleutelelementen van SDIRA-regulering en -naleving zijn de identificatie van gediskwalificeerde personen en de soorten transacties die deze mensen mogelijk niet met het account initiëren. De gevolgen van het overtreden van verboden transactieregels kunnen ernstig zijn, inclusief het feit dat de IRS de gehele IRA vanaf het begin van het jaar waarin de verboden transactie plaatsvond als zijnde belastbaar op zijn markt verklaart, waardoor de belastingbetaler wordt blootgesteld aan het betalen van eerdere uitgestelde belastingen en een 10% vroege intrekking boete.

Naast de IRA-eigenaar identificeert de IRS een "gediskwalificeerd persoon" als iemand die de bezittingen, inkomsten, uitgaven en investeringen beheert, of degenen die investeringsbeslissingen kunnen beïnvloeden. Deze lijst bevat fiduciaires van IRA-accounts, de echtgeno (o) t (e) van de IRA-bezitter, directe afstammelingen en echtgenoten van lineal-nazaten.

Specifieke voorbeelden van verboden transacties zijn te talrijk om op te noemen, maar er zijn bepaalde algemene principes. Onder deze principes kan de IRA niet worden gebruikt om aandelen of andere activa van een gediskwalificeerde persoon te kopen, activa van of aan een gediskwalificeerde persoon te huren, aandelen in een onderneming te kopen waarin een gediskwalificeerde persoon een meerderheidsbelang heeft, of leningen verstrekt aan of leent van een gediskwalificeerd persoon.