Exchange-traded funds (ETF's) zijn een kostenefficiënte manier om toegang te krijgen tot verschillende blootstellingen met betrekking tot beleggingen en hebben daarom veel populariteit gewonnen bij beleggers. Om gelijke tred te houden met de vraag naar transparante, liquide, kosteneffectieve, gediversifieerde beleggingsproducten, zijn er in de loop der jaren nieuwe en geavanceerde versies van ETF's ontwikkeld. Met deze innovaties zijn ETF's niet alleen talrijker en populairder geworden, maar ook complexer! Een van die innovaties is de synthetische ETF, die wordt gezien als een meer exotische versie van traditionele ETF's.

First Things First: Wat is een synthetische ETF?

Synthetische ETF's, voor het eerst geïntroduceerd in Europa in 2001, zijn een interessante variant van traditionele of fysieke ETF's. Een synthetische ETF is ontworpen om het rendement van een geselecteerde index (bijvoorbeeld S & P 500 of FTSE 100) te repliceren, net als elke andere ETF. Maar in plaats van de onderliggende effecten of activa aan te houden, gebruiken ze financiële engineering om de gewenste resultaten te behalen. Synthetische ETF's gebruiken derivaten zoals swaps om de onderliggende index te volgen. De ETF-aanbieder sluit een deal met een tegenpartij (meestal een bank) en de tegenpartij belooft dat de swap de waarde zal teruggeven van de respectieve benchmark die de ETF volgt. Synthetische ETF's kunnen worden gekocht of verkocht zoals aandelen die vergelijkbaar zijn met traditionele ETF's. De onderstaande tabel vergelijkt fysieke en synthetische ETF-structuren.

Fysieke ETF's	Synthetische ETF's
Onderliggende posities	Effecten van de index	Swaps en onderpand
Transparantie	Transparant	Hisurisch laag (maar verbetering gezien)
Tegenpartijrisico	Beperkt	Bestaand (hoger dan fysieke ETF's)
Kosten	Transactiekosten Beheervergoedingen	Swapkosten Beheervergoeding

Risico en retour

Synthetische ETF's gebruiken swapcontracten om een ​​overeenkomst aan te gaan met een of meer tegenpartijen die beloven het rendement op de index aan het fonds te betalen. De rendementen zijn dus afhankelijk van het feit dat de tegenpartij haar verbintenis kan nakomen. Dit stelt beleggers in synthetische ETF's bloot aan tegenpartijrisico. Er zijn bepaalde regels die het bedrag van het tegenpartijrisico beperken waaraan een fonds kan worden blootgesteld. Volgens de Europese UCITS-regels mag de blootstelling van een fonds aan tegenpartijen bijvoorbeeld niet meer bedragen dan 10% van de intrinsieke waarde van het fonds. Om aan dergelijke voorschriften te voldoen, sluiten ETF-portfoliomanagers vaak swapovereenkomsten die worden 'gereset' zodra de tegenpartij de vastgestelde limiet bereikt.

Het tegenpartijrisico kan verder worden beperkt door een onderpand en zelfs een collateralisatie van de swapovereenkomsten. Toezichthouders verlangen van de tegenpartij dat zij onderpand plaatst om het tegenpartijrisico te beperken. Ingeval de tegenpartij haar verplichting niet nakomt, zal de ETF-aanbieder aanspraak maken op het onderpand en dus is de interesse van de beleggers niet geschaad.De beleggers worden meer beschermd tegen verliezen in het geval van een tegenpartij in gebreke wanneer er een hoger niveau van collateralisatie en meer frequentie van swap-resets is.

Hoewel er maatregelen worden genomen om het tegenpartijrisico te beperken (het is meer dan in fysieke ETF's), moeten beleggers worden gecompenseerd voor hun blootstelling aan de aantrekking van dergelijke fondsen om intact te blijven! De compensatie komt in de vorm van lagere kosten en lagere volgfouten.

Synthetische ETF's zijn bijzonder effectief in het volgen van hun respectieve onderliggende indices en hebben meestal lagere trackingfouten, vooral in vergelijking met de fysieke fondsen. De total expense ratio (TER) is ook veel lager in het geval van synthetische ETF's (sommige ETF's hebben 0% TER's geclaimd). Vergeleken met een synthetische ETF loopt een fysieke ETF grotere transactiekosten op als gevolg van het opnieuw in evenwicht brengen van de portfolio en tracking-fouten tussen de ETF en benchmarks.

De bottom line

synthetische ETF's kunnen fungeren als een toegangspoort voor beleggers om exposure te verkrijgen op moeilijk toegankelijke markten (namelijk obscure of minder liquide markten). Ze zijn ook handig voor beleggers wanneer het onmogelijk of duur is om de onderliggende belegging op een andere manier te kopen, vast te houden en te verkopen. Het feit dat dergelijke ETF's een tegenpartijrisico inhouden, kan echter niet worden genegeerd, en dus moet de beloning hoog genoeg zijn om de risico's te beperken. Voor beleggers die de risico's kennen, kan een synthetische ETF een zeer effectieve, kostenefficiënte, index-trackingtool zijn.