Beursindexen (of indexen) worden vaak gebruikt als benchmarks om de beleggingsresultaten te relateren en dienen ook als een barometer voor de algehele gezondheid van een economie. Tegenwoordig zijn er duizenden verschillende marktindices beschikbaar die meer dan zeventig landen vertegenwoordigen, van de ontwikkelde wereld tot de kleine grensmarkten. Deze indices worden gecreëerd door onderzoeks- en publicatiebedrijven zoals Standard & Poor's en McGraw Hill (MHFI), door effectenbeurzen zoals de NASDAQ (NDAQ NDAQNasdaq Inc71. 97-0 59% Created with Highstock 4 2. 6 ), of door investeringsbanken zoals Barclays (BCS BCSBarclays9. 59 + 0. 21% Created with Highstock 4. 2. 6 ). (Zie voor meer informatie: Introductie in beursindexen .)

Vanwege hun brede gebruik en aantrekkingskracht is het belangrijk om de vooroordelen te identificeren die aandelenindices bezitten om ze beter te begrijpen.

Biases in hoe indices worden gewogen

Er zijn drie belangrijke manieren waarop de componenten van aandelenindexen worden gewogen: gewogen prijs, marktkapitalisatie (of waarde-) gewogen en gelijk gewogen. Elk van deze methoden heeft zijn eigen vooroordeel.

Weging van de marktkapitalisatie is de meest gebruikelijke methode en wordt samengesteld door componenten aan de index toe te voegen in verhouding tot hun marktwaarde en wordt vaak aangepast voor free float om het werkelijke aantal uitstaande verhandelbare aandelen te vertegenwoordigen. Enkele voorbeelden van waarde-gewogen indices zijn de S & P 500, de verschillende Russell-indices, de MSCI-wereldindex en de DAX in Duitsland. Omdat de grootste bedrijven met de grootste marktkapitalisaties deze indices domineren, hebben ze een natuurlijke voorliefde voor large-capaandelen. Er is dus een mogelijkheid voor een concentratie van slechts enkele bedrijven die een groot deel van de waarde van de index vertegenwoordigen - bijvoorbeeld de grootste 10 aandelen in de S & P 500-index (2% van de componenten) vertegenwoordigen bijna 20% van de waarde . Om dezelfde reden zou er ook een voorkeur zijn voor te dure aandelen. (Zie ook: Hoe de S & P 500- en Russell 2000-indices verschillen van .)

Prijsgewogen indices worden gemaakt door één aandeel van elk bedrijf in de index te vertegenwoordigen en zijn daarom eenvoudig te construeren. Het probleem is dat de prijs van het aandeel relevant wordt, wat weinig te maken heeft met het economische belang van het bedrijf. Daarom zijn ze bevooroordeeld in de richting van hoge koersen. Een bekend voorbeeld van dit soort index is de Dow Jones Industrial Average.

Equal-gewogen indices worden geconstrueerd door een aandeel van een gelijke dollar van de aandelen van elke component te kopen.De Value Line-composieten zijn gelijk gewogen. Dit geeft kleinere gewichten voor large-capaandelen, maar is in plaats daarvan bevooroordeeld in small-capaandelen die volatieler en illiquider kunnen zijn. (Zie voor meer: ​​ Strategieën om de Russell 2000-index te verhandelen .)

Biases in hoe indexcomponenten worden gekozen

Indexconstructie kan plaatsvinden door een op regels gebaseerd systeem te volgen, of door een comité gebruiken om de aandelenselecties te maken. Een op regels gebaseerd systeem stelt parameters in waarmee een voorraad voor inclusie wordt opgenomen, die kan afhangen van de marktkapitalisatie (large-, mid- of small-cap) en van de fundamenten die bepalen of een bedrijf groei- vs. waarde georiënteerd, op basis van kwantitatieve criteria zoals de P / E-ratio, het dividendrendement, price-to-book en andere statistieken. Andere indices zoals de S & P 500 maken gebruik van een commissie om de componenten te selecteren. Een commissie kan worden beïnvloed door groepsdruk en externe krachten om bepaalde componenten te omvatten of uit te sluiten en vaak worden beslissingen genomen met behulp van het subjectieve oordeel van de groep. Vanwege dit kunnen indices die door de commissie worden gebouwd een bias hebben op basis van de ethische samenstelling van haar leden.

Ongeacht hoe de indexcomponenten worden geconstrueerd, is er nog een andere hardnekkige bias die moeilijk te vermijden is. Wanneer de fundamentals van bedrijven onder bepaalde drempels vallen, failliet gaan of hun aandelen om andere redenen van de lijst halen, worden ze uit de index verwijderd en vervangen door een nieuwe kiezer. Dit veroorzaakt overlevingsvoorspelling, waarbij alleen de resterende bedrijven worden weergegeven in de index en de negatieve invloed van die fouten wordt weggenomen. Overlevingsvooroordeel is een opwaartse tendens, aangezien de aandelen die tot nul zijn gedaald de index niet in natura slepen, omdat ze worden verwijderd. Van de 30 aandelen in de Dow Jones Industrial Average, bleef alleen General Electric (GE GEGeneral Electric Co20. 13-0. 05% Created with Highstock 4. 2. 6 ) overblijfselen van de oorspronkelijke bedrijven inbegrepen . Van de oorspronkelijke 500 bedrijven in de S & P 500, blijven slechts ongeveer 80 in de huidige vorm. (Zie voor meer informatie: Het ABC van beursindexen .)

Biases bij indexmarketing

Om een ​​passief of indextrackend beleggingsfonds of ETF te creëren, moet de beleggingsmaatschappij een licentie hebben het gebruik van de index door de maker. Licentiekosten kunnen grote bronnen van winst zijn en marketinginspanningen om meer indexfondsen een licentie te laten krijgen voor hun benchmark zijn meestal eenzijdig. Vaak worden positieve aankondigingen zoals een index die nieuwe hoogtepunten raakt of prijzen vastlegt, geprezen terwijl negatief nieuws wordt gebagatelliseerd of genegeerd door dezelfde marketeers. Omdat sommige indices zoals de S & P 500 en de Dow Jones Industrial Average zijn gemaakt door media of onderzoeksbureaus en niet door beurzen, zijn ze bezig met het vermarkten van hun producten voor winst. Volgens Forbes ontving McGraw Hill Financial ongeveer 10% van zijn omzet uit zijn indexendivisie in 2014 en, "de afgelopen drie jaar, bijna een derde van zijn bedrijfsresultaten." Het resultaat is dat passieve beleggers die deze indices als benchmarks gebruiken, op hun hoede moeten zijn voor de motivatie die aan hun bestaan ​​ten grondslag ligt.

De bottom-line

Aandelenindexen zijn er in vele soorten en maten, en zijn belangrijke instrumenten die door beleggers over de hele wereld worden gebruikt. Elke index heeft zijn eigen vooroordelen op basis van de constructie, het wegingsschema en de marketinginspanningen. Het is belangrijk om deze vooroordelen te kennen en te begrijpen, zodat deze belangrijke financiële benchmarks nauwkeurig en met getrouwheid kunnen worden gebruikt.

Door onderzoek naar aandelenindexen en due diligence worden beleggers minder snel het slachtoffer van de valkuilen die deze vooroordelen met zich meebrengen. Het kan beleggers ook toestaan ​​hun eigen aangepaste indices te maken die passen bij hun eigen unieke beleggingsstijl of -doelen. (Zie voor meer informatie: Hoe beursindexen van belegging veranderden .)