a:

De grootste risico's van obligaties en andere vastrentende beleggingen zijn renterisico, kredietrisico en inflatierisico. Er zijn nog andere risico's waaraan u moet denken, zoals het belrisico, maar ze gelden slechts in een beperkt aantal situaties.

In de regel bewegen de obligatiekoersen en rentetarieven omgekeerd van elkaar. Obligatieprijzen dalen meestal wanneer de rente stijgt, omdat nieuwe obligaties met hogere couponpercentages doorgaans worden uitgegeven als de rentetarieven hoger zijn. Als een belegger bijvoorbeeld een obligatie koopt met een couponrente van 3% wanneer de marktrente 3% is, en probeert deze te verkopen wanneer de marktrente stijgt naar 4%, krijgt hij een lagere prijs dan hij zou hebben gekregen als de rentetarieven kwam niet op.

Aangezien obligaties een vorm van schuld zijn, is de obligatiehouder blootgesteld aan het risico dat de debiteur in gebreke blijft. Moody's, Standard & Poor en andere ratingbureaus publiceren ratings die de kans op wanbetaling van individuele obligaties op de markt beoordelen. Er zijn twee hoofddivisies: investment grade en non-investment grade. Niet-investment-grade obligaties dragen een veel hoger kredietrisico, maar hebben meestal een hoger rendement om te compenseren.

Inflatie kan bijzonder schadelijk zijn voor beleggers in vastrentende waarden omdat hun rendement een vast bedrag is. In het geval van inflatie neemt de reële waarde van dit bedrag af en kunnen beleggers zelfs geld verliezen aan een vastrentende belegging. De eenvoudigste manier om met het inflatierisico om te gaan, is door te beleggen in door U. S. Treasury Inflation Protected Bonds (TIPS). De hoofdsom van deze obligaties wordt gecorrigeerd voor inflatie wanneer deze wordt uitbetaald aan de obligatiehouder.