a:

De consumentenprijsindex, of CPI, wordt beschouwd als een van de meest fundamentele en kritisch belangrijke economische indicatoren, niet alleen in de Verenigde Staten maar ook in vrijwel elk ander ontwikkeld land. De publicatie van maandelijkse CPI-nummers heeft bijna altijd een aanzienlijke impact op de financiële markten en onverwacht hoge of lage aantallen leiden vaak tot investeringsschade. Maar ondanks het feit dat de CPI zo meedogenloos wordt gevolgd, is de index verre van perfect als een maatstaf voor inflatie of de kosten van levensonderhoud, en het heeft een aantal inherente zwakheden.

De CPI is een gewogen index van goederen die door consumenten zijn gekocht. Hoewel het een relatief goede maatstaf kan zijn voor prijsveranderingen in de specifieke goederen die zijn gekocht in zijn 'mandje', is een beperking van de CPI dat de consumptiegoederen die hij beschouwt geen index bieden die alle productie of consumptie in de economie meet. Daarom is de CPI als een fundamentele economische barometer inherent gebrekkig.

Zelfs het Bureau of Labor Statistics (BLS) dat de CPI produceert, geeft vrijelijk toe dat de index geen rekening houdt met substitutie. De economische realiteit is dat wanneer bepaalde goederen aanzienlijk duurder worden, veel consumenten minder dure alternatieven vinden. De CPI houdt geen rekening met deze algemene consumentenpraktijk, maar presenteert in plaats daarvan getallen, ervan uitgaande dat consumenten dezelfde hoeveelheid steeds duurdere goederen blijven kopen.

Nieuwe producten vormen een andere zwakte in de CPI. Producten worden niet opgenomen in het mandje met gekochte goederen van de CPI totdat ze vrijwel nietje-aankopen van consumenten worden. Dus hoewel nieuwe producten op grote schaal kunnen worden gekocht en aanzienlijke consumentenuitgaven vertegenwoordigen, zijn ze mogelijk nog jaren verwijderd van mogelijke opname in de berekening van de CPI.

Hoewel de CPI algemeen wordt gebruikt als de kernindicator van de inflatie, is de nauwkeurigheid ervan op dit gebied steeds kritischer geworden. In een periode bijvoorbeeld dat de energiekosten met meer dan 50% stegen en de prijzen van enkele van de meest gekochte levensmiddelenartikelen met bijna 30% stegen, bleef de CPI een zeer bescheiden inflatiepercentage vertonen wanneer andere indicatoren de koopkracht meten. van consumenten toonde een dramatische stijging van de kosten van levensonderhoud.

Omdat de CPI doelbewust is gebouwd met een focus op de koopgewoonten van stedelijke consumenten, is vaak bekritiseerd dat deze geen nauwkeurige maatstaf is voor de prijzen van goederen of koopgewoonten van de consument voor meer landelijke gebieden . De CPI biedt ook geen afzonderlijke rapporten op basis van verschillende demografische groepen.

Elke zuivere prijsindex is gebrekkig door het feit dat het geen rekening houdt met veranderingen in de kwaliteit van gekochte goederen.Consumenten kunnen een netto voordeel behalen door een product te kopen dat in prijs is gestegen als gevolg van aanzienlijke verbeteringen in de kwaliteit van het product en de doelen die ermee worden gediend. Maar de CPI heeft geen standaard voor het meten van dergelijke kwaliteitsverbeteringen en weerspiegelt daarom alleen de prijsstijging zonder waardering voor extra voordelen voor de consument.

Het is belangrijk om beperkingen in de CPI te herkennen vanwege het brede gebruik ervan. Het biedt bijvoorbeeld de basis voor jaarlijkse aanpassingen van de kosten van levensonderhoud aan socialezekerheidsuitkeringen en andere door de overheid gefinancierde programma's.