a:

Het verschil tussen een reguliere converteerbare obligatie en een omgekeerde converteerbare obligatie zijn de opties die aan de obligatie zijn verbonden. Hoewel een converteerbare obligatie de obligatiehouder het recht geeft om het actief om te zetten in eigen vermogen, geeft een omgekeerde converteerbare obligatie de emittent het recht om in aandelen om te zetten.

Om na te gaan, geven converteerbare obligaties obligatiehouders het recht om hun obligaties op een later tijdstip om te zetten in een andere vorm van vreemd vermogen of eigen vermogen, tegen een vooraf bepaalde prijs en voor een bepaald aantal aandelen. Converteerbare obligatiehouders zijn niet verplicht om hun obligaties in aandelen te converteren, maar zij kunnen dit doen als zij dat wensen. De conversiefunctie is analoog aan een call-optie die aan de obligatie is gekoppeld. Als het eigen vermogen of de onderliggende schuld van de conversiekarakteristiek stijgt in de marktprijs, hebben converteerbare obligaties de neiging om tegen een premie te handelen. Als de onderliggende schuld of het eigen vermogen in prijs daalt, zal de conversiefunctie waarde verliezen. Maar zelfs als de converteerbare optie van weinig waarde blijkt te zijn, heeft de converteerbare houder nog steeds een obligatie die doorgaans coupons en de nominale waarde op de vervaldag betaalt. Het rendement op dit type obligatie is lager dan een vergelijkbare obligatie zonder de converteerbare optie, omdat deze optie de obligatiehouder extra voordeel biedt.

Reverse converteerbare obligaties zijn een vergelijkbaar vehikel als converteerbare obligaties omdat beide in een contract besloten derivaten bevatten. In het geval van reverse converteerbare obligaties, is de ingebedde optie een putoptie die wordt aangehouden door de emittent van de onderneming op de aandelen van een onderneming. Deze beleggingen geven de emittent het recht, maar niet de plicht, de hoofdsom van de obligatie om te zetten in aandelen van het eigen vermogen op een bepaalde datum. Deze optie wordt uitgeoefend als de onderliggende aandelen van de optie beneden een vastgestelde prijs zijn gedaald, in welk geval de obligatiehouders het eigen vermogen ontvangen in plaats van de hoofdsom en eventuele bijkomende coupons. Het rendement op dit type obligatie is hoger dan een vergelijkbare obligatie zonder de omgekeerde optie.

Een voorbeeld van een omgekeerde converteerbare obligatie is een obligatie uitgegeven door een bank op eigen schuld van de bank met een ingebouwde putoptie op de aandelen van, zeg, een blue chip-bedrijf. De obligatie heeft mogelijk een rendement van 10-20%, maar als de aandelen in de blue chip-onderneming substantieel in waarde dalen, heeft de bank het recht om de blue chip-aandelen aan de obligatiehouder uit te geven, in plaats van contant te betalen op de vervaldag van de obligatie .

--3 ->

Voor meer informatie over converteerbare obligaties, zie Converteerbare obligaties: een inleiding .