a:

Homo economicus of

"economische man" is de karakterisering van de mens in sommige economische theorieën als een rationeel persoon die rijkdom nastreeft voor zijn eigen eigenbelang. De economische man wordt beschreven als iemand die onnodig werk vermijdt door rationeel inzicht te gebruiken. De veronderstelling dat alle mensen zich op deze manier gedragen, was een fundamentele premisse voor veel economische theorieën.

De geschiedenis van de term dateert uit de 19 th ^{eeuw toen John Stewart Mills eerst de definitie van homo economicus voorstelde. Hij definieerde de economische actor als iemand "die onvermijdelijk dat doet waardoor hij de grootste hoeveelheid benodigdheden, gemakken en luxe kan verkrijgen, met de kleinste hoeveelheid arbeid en fysieke zelfverloochening waarmee ze verkregen kunnen worden."}

Het idee dat de mens handelt in zijn eigenbelang, wordt vaak toegeschreven aan andere economen en filosofen, zoals de economen Adam Smith en David Ricardo, die de mens beschouwden als een rationele, eigengereide economische tussenpersoon , en Aristoteles, die de zelfinteresse-tendensen van de mens besprak in zijn werk

Politiek . Maar John Stewart Mills wordt beschouwd als de eerste die de economische man volledig heeft gedefinieerd.

De theorie van de economische man domineerde het klassieke economische denken vele jaren tot de opkomst van formele kritiek in de 20e eeuw door economische antropologen en neoklassieke economen. Een van de meest opvallende kritieken kan worden toegeschreven aan de beroemde econoom John Maynard Keynes. Hij, samen met een aantal andere economen, voerde aan dat mensen zich niet gedragen als de economische man. In plaats daarvan beweerde Keynes dat mensen zich irrationeel gedragen. Hij en zijn kameraden stelden dat de economische man geen realistisch model van menselijk gedrag is, omdat economische actoren niet altijd handelen in hun eigenbelang en niet altijd volledig op de hoogte zijn bij het nemen van economische beslissingen.

^{Hoewel er veel kritiek is geweest op de theorie van homo economicus, blijft het idee dat economische actoren zich gedragen in hun eigen belang een fundamentele basis van economisch denken.} (Voor meer informatie over dit onderwerp, lees Economische grondbeginselen: Inleiding.)

Deze vraag werd beantwoord door Richard C. Wilson.