a:

De Ricardiaanse ondeugd verwijst naar abstracte modelbouw en wiskundige formules met onrealistische aannames. In eenvoudiger bewoordingen is de Ricardiaanse ondeugd de neiging van economen om theorieën te maken en te testen die niet worden gehinderd door de complexiteit van de werkelijkheid, resulterend in theorieën die wiskundig mooi zijn maar grotendeels nutteloos voor praktische toepassingen. De Ricardiaanse ondeugd is dominant in de economie en is vernoemd naar David Ricardo, een van de eerste economen die wiskundige discipline aan de discipline heeft gegeven.

David Ricardo bedacht veel bruikbare theorieën en wetten die de vrijhandel en gezond monetair beleid verdedigden, waaronder de wet van het comparatieve voordeel en de wet van de afnemende opbrengsten. Naarmate de tijd verstreek, raakte Ricardo echter steeds meer afhankelijk van modelbouw en grote (soms onjuiste) aannames om de resultaten te bereiken die hij wenste.

Ricardo concentreerde zich bijvoorbeeld op de verdeling van het inkomen in plaats van de groei van de economische activiteit om te 'bewijzen' dat iedereen behalve de huiseigenaar gedoemd was om het bestaansminimum te betalen. Hij bracht ook tijd door met het zoeken naar een waardevaste maatstaf van waarde, in een poging om het te koppelen aan de kosten van arbeid terwijl hij de voordelen van machinebouw berekende. Zelfs in zijn wet van afnemende rendementen, vereenvoudigde Ricardo alle landbouwgewassen in één veld dat allemaal op dezelfde manier werd bewerkt en een gelijke opbrengst had op alle secties. Naast deze al aanzienlijke aannames, bedacht hij dat de loonkosten gelijk waren aan het zelfvoorzieningsniveau dat hij onvermijdelijk achtte. Hoewel het een resultaat opleverde dat aantoonde dat tarieven de binnenlandse economie schaden, heeft het de zaak te snel versimpeld.

Zelfs vandaag de dag verwijderen en vereenvoudigen veel economische modellen wiskundige componenten, zoals concurrentie met een willekeurige waarde, op een eenvoudige manier. Hoewel deze oefeningen in zuiver deductief redeneren nuttige aanwijzingen kunnen geven over hoe de dingen kunnen werken, moeten ze worden tegengehouden door de manier waarop de dingen werken om enige waarde te hebben.

Voor meer informatie, lees Hoe invloedrijke economen onze geschiedenis hebben veranderd .