De parametrische methode, ook wel de variantie-covariantiemethode genoemd, is een techniek voor risicobeheer voor het berekenen van de risicowaardering van een activaportefeuille. De risicowaardering is een statistische techniek voor risicobeheer die het maximale verlies meet dat een beleggingsportefeuille binnen een bepaald tijdsbestek waarschijnlijk met een zeker vertrouwen tegemoet zal zien. De variantie-covariantiemethode om de risicowaarde te berekenen, berekent de gemiddelde of verwachte waarde en standaardafwijking van een beleggingsportefeuille.
De variantie-covariantie kijkt naar de prijsbewegingen van beleggingen gedurende een terugblikperiode en gebruikt de waarschijnlijkheidstheorie om het maximale verlies van een portefeuille te berekenen. De variantie-covariantie-methode voor de risicowaarde berekent de standaarddeviatie van prijsbewegingen van een belegging of een effect. Ervan uitgaande dat aandelenkoers rendementen en volatiliteit een normale verdeling volgen, wordt het maximale verlies binnen het gespecificeerde betrouwbaarheidsniveau berekend.
Overweeg bijvoorbeeld een portfolio met slechts één beveiliging, voorraad ABC. Stel dat $ 500.000 wordt geïnvesteerd in aandelen ABC. De standaardafwijking over 252 dagen, of één handelsjaar, van voorraad ABC is 7%. Na de normale verdeling heeft het betrouwbaarheidsniveau van 95% een z-score van 1. 645. De risicowaarde in deze portefeuille is $ 57, 575 ($ 500000 * 1. 645 *. 07). Daarom is het maximale verlies met 95% vertrouwen niet hoger dan $ 57,557 in een bepaald handelsjaar.
De risicowaardering van een portefeuille met twee effecten kan worden bepaald door eerst de volatiliteit van de portefeuille te berekenen. Vermenigvuldig het kwadraat van het gewicht van het eerste activum met het kwadraat van de standaardafwijking van het eerste activum en voeg dit toe aan het kwadraat van het gewicht van het tweede activum, vermenigvuldigd met het kwadraat van de standaardafwijking van het tweede activum. Voeg die waarde toe aan twee, vermenigvuldigd met de wegingsfactoren van de eerste en tweede activa met de correlatiecoëfficiënt tussen de twee activa, vermenigvuldigd met de standaardafwijking van item i en de standaarddeviatie van item twee. Vervolgens vermenigvuldigt u de vierkantswortel van die waarde met de z-score en de portfolio-waarde.
Stel dat een risicomanager de risicovolle waarde wil berekenen met behulp van de parametrische methode voor een tijdshorizon van een dag. Het gewicht van het eerste actief is 40% en het gewicht van het tweede actief is 60%. De standaarddeviatie is 4% voor de eerste en 7% voor de tweede waarde. De correlatiecoëfficiënt tussen de twee is 25%. De waarde van de portefeuille is $ 50 miljoen. De parametrische waarde die gedurende een periode van een dag risico loopt, met een betrouwbaarheidsniveau van 95%, is $ 3. 99 miljoen
($ 50000000 * (- 1. 645) * √ (0, 4 ^ 2 * 0.04 ^ 2 + 0. 6 ^ 2 * 0. 07 ^ 2 + 2 * 0. 4 * 0. 6 * 0. 04 * 0. 07 * 0. 25)).
Als een portefeuille meerdere activa heeft, wordt de volatiliteit ervan berekend met behulp van een matrix. Een variantie-covariantiematrix wordt berekend voor alle activa. De vector van de gewichten van de activa in de portefeuille wordt vermenigvuldigd met de omrekening van de vector van de gewichten van de activa vermenigvuldigd met de covariantiematrix van alle activa.
Wat is het verschil tussen EaR, Value at Risk (VaR) en EVE?
Leren over risico-inkomsten, value at risk en toegevoegde economische waarde, hoe deze risicomaatstaven worden gebruikt en het verschil daartussen.
Wat zegt Value at Risk (VaR) over de "staart" van de verliesverdeling?
Leren over value at risk en conditional value at risk en hoe beide modellen de staartpunten van de verliesverdeling van een beleggingsportefeuille interpreteren.
Wat zijn de verschillen tussen de methode voor aflevering en de methode percentage van voltooiing?
Leren hoe bedrijven opbrengsten herkennen en rapporteren volgens de afbetalingsmethode en percentage-of-completion methode, beide meestal gebruikt door aannemers.