Vóór de komst van het elektronisch indienen van belastingaangiften in de jaren tachtig moesten belastingbetalers papier terugsturen naar de IRS en vervolgens weken of maanden wachten voordat hun terugbetalingscheques aankwamen. Maar de moderne technologie zorgde voor de groei van een nieuwe industrie die miljarden dollars verdiende door korte-termijnleningen te verstrekken aan belastingbetalers in ruil voor hun restituties als betaling. Vanaf het begin, deze praktijk - bekend als terugbetaling anticipatie leningen (RAL) - aangetrokken kritiek van vele groepen consumenten, en toezichthouders uiteindelijk volgde. Deze woekerleningen zijn nu voorgoed verleden tijd.

De geschiedenis van terugbetalingslening

RAL's werden populaire producten met opstellers nadat elektronische archivering beschikbaar was. Met RAL's konden voorbereidende bedrijven snel geld krijgen van klanten en hun geld direct op de bankrekeningen van de voorbereider laten storten. Natuurlijk was het bedrag aan klanten aanzienlijk lager dan het bedrag van de restitutie en bereiders maakten een nette winst uit deze regeling door extra kosten in rekening te brengen die naar hen gingen en niet de bank. Belastingdeskundigen leerden al snel dat de werkende armen een ideale markt voor deze leningen vormden, omdat ze na de vakantie vrij vaak vastzaten voor geld en zo snel mogelijk geld nodig hadden. Bovendien verhinderde hun algemene gebrek aan opleiding de meerderheid van hen om te begrijpen dat ze meestal werden opgelicht. Deze service werd nog aantrekkelijker toen het verdiende inkomen krediet (EIC) werd uitgebreid in de jaren 1990 om grotere terugbetalingen te doen aan filanten met een laag inkomen. Aanbieders verhoogden doorgaans de aantrekkingskracht van het gebruik van RAL's door simpelweg de kosten voor belastingvoorbereiding rechtstreeks uit de verlaagde restitutie te halen, waardoor het voor klanten veel gemakkelijker wordt om een ​​dossier in te dienen zonder iets uit eigen zak te hoeven betalen. Degenen die deze service niet gebruikten, moesten meestal de voorkant betalen om te kunnen deponeren. Meer dan 12 miljoen RAL's werden uitgegeven in 2004 voor een bedrag van $ 1. 24 miljard aan filers, en de gegevens van 2009 van IRS openbaarden dat bijna 90% van klanten die deze dienst gebruikten filialen met lage inkomens waren en ongeveer twee derde van hen ontving EIC.

De problemen met RAL's

Vanaf het begin werden RAL's aangevallen door groepen consumentenverdedigers zoals het National Consumer Law Centre (NCLC), procureurs-generaals en zelfs de Federal Trade Commission , die in 1976 een rechtszaak tegen hen verloor. Deze tegenstanders hadden kritiek op de exorbitante rentetarieven en andere vergoedingen die deze leningen in rekening brachten. De meeste RAL's brachten driecijferige rentetarieven in rekening op de middelen die werden voorgeschoten voor de duur tussen de dag dat de lening werd uitgegeven (meestal de dag nadat de aangifte was ingediend) en de dag waarop de daadwerkelijke terugbetaling werd gedaan.Dit zou vaak enkele honderden dollars bedragen voor diegenen die grote restituties kregen, dollars die hard nodig waren door filanten met een laag inkomen om rekeningen te betalen en het hoofd boven water te houden. Republic Bank and Trust was de laatste financier die RAL's financierde; het rekende een vergoeding van $ 61. 22 voor een maximaal voorschot van $ 1, 500 in 2012 - 149% op jaarbasis. Er werd een extra vergoeding van $ 30 in rekening gebracht voor het controleren van een teruggavebedrag dat de RAL-limiet overschrijdt. De NCLC schatte dat ongeveer $ 465 miljoen aan EIC's die in 2008 aan belastingbetalers verschuldigd waren, in plaats daarvan werd gebruikt om RAL's te betalen, met nog eens $ 42 miljoen add-on-vergoedingen bovenop dat. Deze reductie treft 24 van de 25 filers die EIC hebben ontvangen.

Misschien was het grootste nadeel van deze leningen voor degenen wiens restituties door de IRS werden onderschept om uitstaande verplichtingen af ​​te betalen. Deze klanten zouden dan aansprakelijk worden voor het volledige geleende bedrag zonder dat er een terugbetaling voor zou komen.

Betere alternatieven

Toen RAL's voor het eerst werden geïntroduceerd, moesten filers vaak weken of zelfs maanden wachten om hun geld terug te krijgen. Maar toen de IRS al zijn informatie op computers aan het begin van het millennium begon te downloaden, kon het veel sneller belastingaangiften verwerken. De meeste belastingbetalers die elektronisch bestanden indienen en ervoor kiezen hun teruggaven te laten spreiden door directe storting of worden geladen op prepaidbetalingen of bankkaarten, kunnen nu verwachten dat hun teruggaven binnen ongeveer vijf tot tien dagen worden ontvangen, en dit tijdsbestek zal hoogstwaarschijnlijk in de toekomst blijven krimpen . Deze verhoogde efficiëntie maakte de hoge kosten van RAL's nog moeilijker te rechtvaardigen. In 2010 verklaarde Doug Shulman, die toen de commissaris van de IRS was: "Ik vind het jammer dat er veel hardwerkende Amerikanen zijn die zich in een financiële situatie bevinden waar ze een aanzienlijke vergoeding moeten betalen om hun teruggaven een week of twee te krijgen voordat ze het van de IRS kunnen krijgen. "

Veel opstellers bieden ook nog steeds opties aan waarmee filers hun voorbereidingskosten kunnen laten halen uit hun winst in plaats van dat ze vooraf moeten betalen. Hoewel ze meestal nog een extra vergoeding vragen voor deze service, zijn de kosten slechts een fractie van wat ze in rekening hebben gebracht voor RAL's. Sommige bedrijven, zoals Jackson Hewitt, hebben zich gericht op het aanbieden van directe leningen of kredietlijnen in plaats van RAL's om klanten een manier te bieden om ten minste een deel van hun terugbetalingen eerder te ontvangen, hoewel deze leningen niet automatisch worden afbetaald wanneer klanten hun teruggaven ontvangen. Maar private equity-bedrijven kunnen ook geïnteresseerd raken in het financieren van RAL's in de toekomst, omdat ze vrij zijn van de regels die gelden voor de banksector, en er is duidelijk een aanzienlijke winst te behalen met hen.

Regelgevingsactie

Het begin van het einde kwam voor RAL's in 2010, toen de IRS aankondigde dat zij geen schuldindicatoren meer zou uitbrengen voor belastingbetalers die aantoonden dat een indiener belastingen of andere schulden verschuldigd was, zoals achterstallige studieleningen of kinderbijslag. Dit was een grote klap voor de RAL-industrie, aangezien de banken die de leningen voor klanten verstrekten, deze gebruikten om te bepalen of een klant al dan niet in aanmerking kwam voor een RAL.De meeste banken hebben RAL's niet meer aangeboden als gevolg van deze verandering en zijn volledig verdwenen na 2012.

De bottom line

De ondergang van de lening voor terugbetaling van terugbetalingen markeert een belangrijk keerpunt in de belastingvoorbereidingsindustrie. Veel opstellers die voorheen vertrouwden op het inkomen dat deze leningen voor hen genereerden, zijn gedwongen hun bedrijf te verlaten, terwijl anderen hebben te maken gehad met lagere inkomsten. Maar klanten die voor deze service hebben gekozen, zien nu grotere terugbetalingscontroles, zij het een paar dagen later. Neem voor meer informatie over de huidige alternatieven voor RAL's contact op met uw belasting bereider of financieel adviseur.