Op 8 oktober 2015 hield de Federal Reserve Bank van Minneapolis President Narayana Kocherlakota een toespraak in Mankato, Minnesota over de vooruitzichten voor de arbeidsmarkt, de inflatie en het monetaire beleid van de Fed. De volgende dag sprak zijn tegenhanger in Atlanta, Dennis Lockhart, over dezelfde problemen in New York City.

Kocherlakota, die geen stemgerechtigde lid is van het Federal Open Market Committee (FOMC), was in het extreme gematigd, wat suggereert dat zelfs lagere rentetarieven - schijnbaar onder nul - de arbeidsmarkt de extra boost zouden kunnen geven die het nodig heeft herstellen tot het niveau van vóór de crisis. Lockhart, die lid is van het FOMC, was terughoudender, wat de huidige consensus van de Fed over voorzichtige agressiviteit met 'normalisatie' weerspiegelt - dat wil zeggen, het verhogen van de rentetarieven - en een nadruk op blijvende aandacht voor nieuwe gegevens.

AD:

Achtergrond van rentetarieven

De federal funds rate, vaak eenvoudigweg aangeduid als "rentetarieven", is de rente waartegen Amerikaanse depositaire instellingen - banken en kredietverenigingen - elkaar op een overnight-basis uit reserves aangehouden bij de Fed. Het is de spil van het Amerikaanse monetaire beleid en wordt door de FOMC gekalibreerd om het "dubbele mandaat" voor het handhaven van volledige werkgelegenheid en stabiele prijzen te bereiken.

AD:

Lagere tarieven maken lenen goedkoop, stimuleren investeringen, uitgaven en personeelswerving, maar inflatie voor risicoinvoer; hogere tarieven controleren de inflatie, maar kunnen de macro-economische groei verstikken. Het fed funds-percentage ligt tussen nul en 0. 25% sinds december 2008, toen de financiële crisis in volle gang kwam.

Dit lakse (lage tarief) beleid, samen met een $ 4. Het 5 biljoen obligatie-opkoopprogramma dat bekend staat als kwantitatieve versoepeling (QE) dat eindigde in oktober 2014, is gecrediteerd voor het herstel van de Amerikaanse arbeids- en aandelenmarkten. Degenen met een hawkish outlook stellen dat de tarieven nu zouden moeten stijgen, een vergelijking van de ongekende strekking van de bijna-nultarieven naar een feest en de goedkope verdienste aan een stootkom. Duiven gaan tegen dat het verhogen van de tarieven een nieuwe recessie zou kunnen veroorzaken. (Zie ook: Krachten achter rentetarieven .)

AD:

Lockhart: "Wanneer de tijd rijp is"

Lockhart's toespraak tot de Society of American Business Editors en Writers gericht op de ambiguïteit in recente economische gegevens. Hij vatte recente rapporten samen over de bbp-groei op kwartaalbasis, handelstekorten, de index van de inkoopmanager (een maatstaf voor de gezondheid van de verwerkende industrie), consumentenbestedingen, banengroei, lonen en inflatie. Hij weerspiegelde de ambiguïteit van de gegevens in zijn eigen toespraak en zei heel weinig zonder zijn bijna tegenovergestelde te zeggen.

Hij beschreef zijn "werkende verhaal" van de economie in de afgelopen maanden als: "matige, boven de trend groeiende groei, aanhoudende solide banen, inflatie die op korte termijn onder het streefcijfer ligt, maar op de middellange termijn oplost om de prijsdruk te verhogen eenmaal voorbijgaande factoren zijn verdwenen."Hij zei dat recente gegevens deze opvatting niet wezenlijk hebben veranderd, maar waarschuwde dat hij nu meer" neerwaartse risico's "zag dan tijdens de FOMC-bijeenkomst van 16 tot 17 september.

Vooruitkijkend naar de vergaderingen van 27-28 oktober en 15-16 december benadrukte hij dat binnenkomende gegevens zijn visie op het juiste rentetarief zouden blijven beïnvloeden, waarbij het consumentenaantal - de Main Street-economie - het meeste gewicht in de schaal legt. Toch noemde hij 'een achtergrond van wereldwijde zwakte en verhoogde marktvolatiliteit', waarmee hij het risico erkent dat de problemen van Wall Street ook Main Street's kunnen worden.

Hij concludeerde dat hij vond dat lancering in oktober of december passend kon zijn en beschreef het lange-termijndoel als "normalisatie", dat wil zeggen, een einde maken aan de lage en lage rentetarieven. Toch waarschuwde hij dat lancering alleen wenselijk zou zijn als de verslechterende omstandigheden de Fed niet dwongen om opnieuw geconfronteerd te worden en de rente opnieuw te verlagen.

Vergeleken met Kocherlakota (zie hieronder) verraadde Lockhart een milde agressiviteit. Hij zou schijnbaar liever de rente verhogen, maar de beslissing om de trekker over te hevelen, hangt af van niet-gespecificeerde verbeteringen in consumentengegevens. Hij gebruikte de zin "wanneer de tijd rijp is. "Als je zijn toespraak zou moeten samenvatten, zou je dat gewoon kunnen verdubbelen: de tijd is rijp wanneer de tijd rijp is. (Zie ook: Timing van de Fed rentetarieven Hike .)

Kocherlakota: "Gratis lunch"

Als Lockhart's toespraak niet afdoende was, zat Kocherlakota volop vast. Aan de andere kant, terwijl Lockhart de eer verdient elke beschikbare informatiebron zorgvuldig te overwegen, lijkt Kocherlakota bijna bijziend in zijn streven naar een luchtdichte arbeidsmarkt.

Kocherlakota zou de tarieven verlagen. Dit impliceert, hoewel hij het niet rechtstreeks zegt, dat de rentetarieven negatief zouden zijn, misschien met nul als bovengrens. In de praktijk betekent dit dat u de bankrente moet betalen op uw spaarrekening.

Wachten op een gezonde banenmarkt

Kocherlakota licht zijn denkwijze toe door de huidige arbeidsmarkt te vergelijken met die van december 2006, toen 80% van de mensen tussen 25 en 54 jaar een baan had. De fractie daalde tot 75% in december 2009 en was pas in december 2013 met één procentpunt hersteld. Toen gaf hij aan dat pessimisten het lagere aantal banen het "nieuwe normale" noemden. "Ze bleken ongelijk te hebben toen in december 2014 76. 9% van de" bejaarde "mensen aan het werk was, gevolgd door 77. 2% in januari 2015.

Sindsdien is het niveau echter nog steeds stagnerend, nog steeds 2. 8% onder het niveau van vóór de recessie. Kocherlakota geeft de schuld dat deze vertraging van het "afbouwen" van QE, aangekondigd in juni 2013, is afgebroken en toen met ernst is begonnen in februari 2014 (de effecten van het monetaire beleid liggen doorgaans na 18-24 maanden achter veranderingen).

Brekend vanuit de opvatting dat de arbeidsmarkt iets bereikt heeft dat dicht bij volledige werkgelegenheid ligt, benadrukt hij dat "er ruimte is voor meer verbetering. "Na de prestaties van de Fed te hebben beoordeeld op de werkgelegenheidshelft van zijn dubbele mandaat, wendt hij zich tot de inflatie.(Zie ook: Jobrapport brengt renteverhoging met Fed naar vraag .)

Inflatie niet op streefwaarde

Sinds eind 2007 heeft de inflatie, gemeten aan de hand van persoonlijke consumptieuitgaven (PCE), gemiddeld 1 4%, maar daalde tot 0,8% op jaarbasis in december 2014 en tot 0,3% in augustus volgend jaar. Het doel van de Fed is al meer dan drie jaar niet gehaald. Hij erkent dat dalende olieprijzen een neerwaartse druk op de inflatie hebben uitgeoefend, maar wijst erop dat de kerninflatie (exclusief voedsel en energie) nog steeds slechts 1,3% is. Zelfs rekening houdend met het verschil tussen de veranderingen in het monetaire beleid en de effecten ervan, zegt hij: "Ik verwacht niet dat de PCE-inflatie pas in 2018 of later terugkeert naar het streefdoel. "

Verre van het zien van deze situatie als slecht nieuws, noemt Kocherlakot het gratis lunch. De Fed zou de enorme werkgelegenheidswinsten van 2014 kunnen nabootsen en de werkgelegenheidsniveaus in december 2006 benaderen door een nog meer accommoderend beleid na te streven, zonder de hoge inflatie in gevaar te brengen. En als hij ongelijk heeft, en lagere koersen de inflatie stimuleren, kan de Fed eenvoudig de rente verhogen.

Kocherlakota's verwijzing naar een "gratis lunch" is waarschijnlijk tongue-in-cheek, hoewel sceptici geneigd zijn om hem letterlijk te nemen. De zin verwijst naar het oude gezegde in de economie dat er niet zoiets bestaat als een gratis lunch, wat betekent dat er geen handelwijze komt zonder compromissen en alternatieve kosten.

Er zijn minstens één identificeerbare opportuniteitskost voor het injecteren van de economie met nog meer en goedkoper krediet, dat Kocherlakota niet noemt, maar Fed-voorzitster Janet Yellen wel. In mei beschreef ze Amerikaanse aandelenwaarderingen als "behoorlijk hoog. "Hoewel recente turbulentie ze enigszins heeft verminderd, zijn ze allesbehalve laag en kunnen aandelenprijzen, net als elk ander actief, te lijden hebben van inflatie als de rente laag is. De PCE omvat geen aandelen, maar 55% van de Amerikanen is eigenaar van aandelen, en in 2006-2007 was het aandeel meer dan 60%. En bubbels kunnen zich elders vormen, niet alleen in aandelen.

Kocherlakota heeft misschien geen ongelijk over zijn recept voor het monetaire beleid, maar hij heeft waarschijnlijk ongelijk over de gratis lunch.

The Bottom Line

Ondanks de titel 'An Economic Narrative', ontbrak Lockhart's speech ernstig aan verhalende kracht. Kocherlakota spendeerde daarentegen een goed garen over werk en consumptie in Amerika. Maar de interne coherentie van de laatste gaat ten koste van een aantal zeer reële zorgen over de impact van goedkope kredieten. Lockhart heeft misschien niet zo heel veel spannends te zeggen, maar dat is niet zo erg: Idealiter leidt het monetaire beleid tot veiligheid, stabiliteit en andere saaie resultaten.

Wat betreft wat er gaat gebeuren, de meeste FOMC-leden willen "normaliseren" en verhogen de tarieven. De puntplot van de richtpercentages van leden (inclusief niet-stemmende leden) zegt zoveel als:

Bron: Chicago Fed

En toch, terwijl de stip die waarschijnlijk Kocherlakota's is helemaal alleen is onder de nulgrens, zijn er aanwijzingen dat een sub-zero tarief niet onmogelijk is. Eurodollar-termijncontracten, die worden gebruikt om zich in te dekken tegen FOMC-verhuizingen, zijn begonnen de verwachting weer te geven dat de Fed Funds-rente in negatief terrein zal dalen.Misschien is het tijd om de punchbowl te doorzoeken.