Bedrijven die zich willen wagen en hun aandelen aan het publiek willen verkopen, hebben manieren om hun initiële aandelenkoersen te stabiliseren. Een van deze manieren is via een wettelijk mechanisme genaamd de greenshoe-optie. Een greenshoe is een clausule in de underwritingovereenkomst van een beursintroductie (IPO) die verzekeraars toestaat om tot 15% extra aandelen te kopen tegen de intekenprijs. De investeringsbanken en makelaarsagentschappen (de underwriters) die deelnemen aan het greenshoe-proces hebben de mogelijkheid om van deze optie gebruik te maken als de publieke vraag naar de aandelen de verwachtingen overtreft en de aandelenhandel boven de aanbiedingsprijs. (Lees meer over IPO-eigendom in IPO-vergrendelingen stoppen insider verkopen .)

De oorsprong van de Greenshoe
De term "greenshoe" kwam van de Green Shoe Manufacturing Company (nu Stride Rite Corporation geheten), opgericht in 1919. Het was het eerste bedrijf dat de greenshoe implementeerde clausule in hun underwritingovereenkomst.

In een bedrijfsprogsus is de juridische term voor de greenshoe "overtoewijzingsoptie", omdat naast de oorspronkelijk aangeboden aandelen ook aandelen worden gereserveerd voor underwriters. Dit type optie is het enige middel dat door de Securities and Exchange Commission (SEC) is toegestaan ​​voor een underwriter om de prijs van een nieuwe uitgifte juridisch te stabiliseren nadat de biedprijs is vastgesteld. De SEC heeft deze optie geïntroduceerd om de efficiëntie en het concurrentievermogen van het inzamelingsproces voor beursintroducties te verbeteren. (Lees meer over hoe de SEC beleggers beschermt in Policing The Securities Market: een overzicht van de SEC .)

Prijsstabilisatie
Zo werkt een greenshoe-optie:

• De underwriter werkt als een liaison (zoals een dealer) en vindt kopers voor de aandelen die zijn klant aanbiedt.
• Een prijs voor de aandelen wordt bepaald door de verkopers (bedrijfseigenaars en -directeuren) en de kopers (underwriters en klanten).
• Wanneer de prijs wordt bepaald, zijn de aandelen klaar om in het openbaar te worden verhandeld. De underwriter moet ervoor zorgen dat deze aandelen niet onder de aanbiedingsprijs handelen.
• Als de underwriter vaststelt dat de aandelen mogelijk onder de aanbiedingsprijs worden verhandeld, kunnen zij de greenshoe-optie uitoefenen.

Om de prijs onder controle te houden, overschrijft of shortt de underwriter maximaal 15% meer aandelen dan aanvankelijk door het bedrijf werd aangeboden. (Lees voor meer informatie over de rol van een verzekeraar in de waardering van effecten Brokerage Functions: Underwriting en Agency Rollen .)

Als een bedrijf bijvoorbeeld besluit om 1 miljoen aandelen in het openbaar te verkopen, moeten de underwriters (of "stabilisatoren") kunnen hun greenshoe-optie uitoefenen en 1. 15 miljoen aandelen verkopen. Wanneer de aandelen geprijsd zijn en publiek kunnen worden verhandeld, kunnen de verzekeraars 15% van de aandelen terugkopen.Dit stelt verzekeraars in staat de fluctuerende aandelenkoersen te stabiliseren door het aanbod van aandelen te verhogen of te verlagen in overeenstemming met de initiële vraag van het publiek. (Lees meer in De grondbeginselen van de bied-laatspreiding .)

Als de marktprijs van de aandelen hoger is dan de aanbiedingsprijs die oorspronkelijk werd bepaald vóór de handel, konden de verzekeraars de aandelen niet terugkopen zonder verlies lijden. Dit is waar de greenshoe-optie nuttig is: het stelt de verzekeraars in staat de aandelen tegen de aanbiedingsprijs terug te kopen, waardoor ze worden beschermd tegen het verlies.

Als een openbaar aanbod lager is dan de aanbiedingsprijs van het bedrijf, wordt dit een "pauze-probleem" genoemd. Dit kan de veronderstelling doen ontstaan ​​dat de aangeboden aandelen onbetrouwbaar zijn, wat beleggers ertoe kan aanzetten de gekochte aandelen te verkopen of niet meer te kopen. Om de aandelenkoersen in dit geval te stabiliseren, oefenen de assuradeuren hun optie uit en kopen ze de aandelen terug tegen de aanbiedingsprijs en keren ze de aandelen terug naar de kredietgever (emittent).

Volledige, gedeeltelijke en omgekeerde greenshoes Het aantal aandelen dat de verzekerde terugkrijgt, bepaalt of deze een gedeeltelijke greenshoe of een volledige greenshoe zullen uitvoeren. Een gedeeltelijke greenshoe is wanneer underwriters alleen in staat zijn om sommige aandelen terug te kopen voordat de koers van de aandelen stijgt. Een volledige greenshoe vindt plaats wanneer ze niet in staat zijn om aandelen terug te kopen voordat de prijs hoger wordt. Op dit punt moet de underwriter de volledige optie uitoefenen en tegen de aanbiedingsprijs kopen. De optie kan op elk moment gedurende de eerste 30 dagen na beursintroductie worden uitgeoefend.

Er is ook de omgekeerde greenshoe-optie. Deze optie heeft hetzelfde effect op de koers van de aandelen als de gewone greenshoe-optie, maar in plaats van de aandelen te kopen, mag de verzekeraar aandelen terug verkopen aan de emittent. Als de aandelenprijs onder de prijs van het aanbod daalt, kan de verzekeraar aandelen op de open markt kopen en deze aan de emittent terugbetalen. (Meer informatie over de factoren die van invloed zijn op de aandelenkoersen in De gevoede modellen en onderdrukken die voorraadprijzen verplaatsen .)

De Greenshoe-optie in actie Het komt vaak voor dat bedrijven om de greenshoe-optie aan te bieden in hun underwritingovereenkomst. De Esso-eenheid van Exxon Mobil Corporation (NYSE: XOM) verkocht bijvoorbeeld 84. 58 miljoen extra aandelen tijdens de eerste openbare aanbieding, omdat beleggers orders plaatsten om 475. 5 miljoen aandelen te kopen toen Esso aanvankelijk slechts 161 had aangeboden. 9 miljoen aandelen. Het bedrijf zette deze stap omdat de vraag hun aandelenaanbod met twee keer het oorspronkelijke bedrag overtrof.

Een ander voorbeeld is de Tata Steel Company, die $ 150 miljoen kon ophalen door extra effecten te verkopen via de greenshoe-optie.

Conclusie Een van de voordelen van het gebruik van de greenshoe is het vermogen om risico's te verminderen voor het bedrijf dat de aandelen uitgeeft. Het staat de verzekeraar toe om koopkracht te hebben om zijn shortpositie te dekken wanneer een aandelenkoers daalt, zonder het risico dat hij aandelen moet kopen als de prijs stijgt.In ruil daarvoor helpt dit om de aandelenkoers stabiel te houden, wat zowel de emittenten als de beleggers positief beïnvloedt. Voor meer informatie over beleggen in beursintroducties, zie

The Murky Waters Of The IPO Market .