a:

De couponrente van een obligatie wordt rechtstreeks beïnvloed door de nationale rentetarieven en bijgevolg ook de marktprijs. Nieuw uitgegeven obligaties hebben meestal kortingspercentages die overeenkomen met of hoger zijn dan het huidige nationale rentetarief. Wanneer mensen verwijzen naar "de nationale rentevoet" of "de fed", verwijzen ze het vaakst naar de federal funds rate die is vastgesteld door het Federal Open Market Committee (FOMC). Dit is de rentevoet die wordt berekend over de interbancaire overdracht van middelen die in het bezit zijn van de Federal Reserve en die op grote schaal wordt gebruikt als een benchmark voor rentetarieven op alle soorten beleggingen en schuldinstrumenten.

De couponrente van een obligatie is de rentevoet die zij jaarlijks betaalt, die over het algemeen wordt vastgesteld bij de uitgifte en wordt uitgedrukt als een percentage van de nominale waarde of nominale waarde van de obligatie. De meeste obligaties worden uitgegeven met par-waarden van $ 100 of $ 1, 000. Als een obligatie een nominale waarde van $ 100 heeft en jaarlijks $ 5 aan rente betaalt, is de couponrente $ 5 / $ 100, of 5%.

Het rendement dat consumenten verwachten op obligaties en andere beleggingen wordt grotendeels bepaald door het rendement dat kan worden gegenereerd als hetzelfde bedrag elders is geïnvesteerd. Als een $ 1, 000 door de overheid uitgegeven Treasury-factuur (T-factuur) een rendement van 5% genereert, komt het de consument niet ten goede om die $ 1 000 in een bedrijfsobligatie te beleggen die slechts een rendement van 3% heeft. Wanneer de nationale rentetarieven veranderen, hebben de couponpercentages van nieuw uitgegeven obligaties de neiging hetzelfde te volgen. Wanneer de rente stijgt, moeten de couponrente voor nieuwe obligaties aantrekkelijk blijven voor beleggers. Wanneer de koersen dalen, kunnen bedrijven obligaties uitgeven met overeenkomstig lagere rentevoeten zonder bang te zijn dat ze uit de markt worden geprijsd.

Omdat de nationale rente en kortingspercentages zo nauw met elkaar zijn verbonden, analyseren beleggers en economen de relatie tussen de rendementen van langlopende en kortlopende obligaties, een rendementscurve genoemd, om de aankomende rente te voorspellen tariefveranderingen of economische verschuivingen.