Micro-economie is de studie van hoe individuen en bedrijven keuzes maken over hoe ze beperkte middelen het best kunnen gebruiken. Het veld is interessant voor beleggers, aangezien individuele consumentenbestedingen ongeveer tweederde van de Amerikaanse economie uitmaken. Micro-economie en macro-economie (de studie van de grotere geaggregeerde economie) vormen samen de twee belangrijkste takken van de economie.

Dus hoe beïnvloeden de principes van de micro-economie het dagelijks leven? De meeste mensen hebben een beperkte hoeveelheid tijd en geld. Ze kunnen niet kopen of doen wat ze willen, dus nemen ze berekende beslissingen over het gebruik van beperkte middelen om persoonlijke voldoening te maximaliseren. Evenzo heeft een bedrijf ook beperkte tijd en geld. Bedrijven nemen ook beslissingen die resulteren in de beste resultaten voor het bedrijf, bijvoorbeeld om de winst te maximaliseren.

Micro-economie Principes

Micro-economie gebruikt bepaalde principes om uit te leggen hoe individuen en bedrijven beslissingen nemen. Een van de basisprincipes van micro-economie is dat individuen beslissingen nemen om hun tevredenheid te maximaliseren. In de micro-economie wordt dit 'nut maximaliseren' genoemd. Een ander economisch principe dat van pas komt bij het nemen van beslissingen door consumenten is opportuniteitskost. Wanneer een persoon een beslissing neemt, berekent ze ook de kosten van het afzien van het volgende beste alternatief. Als u bijvoorbeeld uw frequent flyer-miles gebruikt om een ​​reis naar de Bahama's te maken, kunt u de miles niet meer inwisselen voor geld. Het gemiste contant geld is een opportunitykost.

Afnemende marginale bruikbaarheid, een andere economische input, beschrijft de algemene consumentenervaring dat hoe meer u van iets eet, hoe lager de voldoening die u krijgt. Als u bijvoorbeeld een hamburger eet, voelt u zich misschien heel tevreden. Maar als je een tweede burger eet, voel je je misschien minder tevreden dan bij de eerste burger.

Twee andere belangrijke economische principes zijn vraag en aanbod. Marktlevering verwijst naar de totale hoeveelheid van een bepaald goed of een bepaalde dienst die op de markt beschikbaar is voor consumenten, terwijl de marktvraag verwijst naar de totale vraag naar het goed of de dienst. Het samenspel van vraag en aanbod helpt de prijzen bepalen voor een product of dienst, met een hogere vraag en een beperkt aanbod dat doorgaans zorgt voor hogere prijzen.

Een appartement huren

Om te helpen begrijpen hoe micro-economie het dagelijks leven beïnvloedt, laten we het proces van het huren van een appartement bestuderen. In een stad als New York is er een beperkt aanbod van woningen en een grote vraag. Gaan volgens de principes van de micro-economie, zijn de huisvestingskosten in New York daarom hoog.

Als u een appartement wilt huren, moet u eerst een budget bepalen.Hiervoor moet u rekening houden met uw inkomen en hoeveel geld u wilt besteden aan huisvesting, op een manier die uw nut of tevredenheid maximaliseert. Als u te veel van uw inkomsten aan huur besteedt, heeft u niet veel geld over voor andere uitgaven. Je zult dus moeten beslissen wat het meeste geld is dat je bereid bent af te staan, welke voorzieningen je in je appartement moet hebben en acceptabele buurten. Het gaat om het maximaliseren van nut.

Op basis van alle bovenstaande factoren, stelt u een budget in om de meeste tevredenheid te krijgen voor de laagst mogelijke huur. Je zult niet meer betalen dan je moet doen om te krijgen wat je wilt. Gezien het feit dat er in deze bevoorradingsmarkt ook anderen geïnteresseerd zijn in het huren van appartementen waar meer vraag naar is, zult u merken dat u uw budget moet verhogen. Om dit te doen, moet je bezuinigen op uitgaven in een ander gebied, zoals entertainment, reizen of uit eten gaan. Dat zijn de alternatieve kosten om het juiste appartement te vinden.

Evenzo zal een verhuurder proberen een appartement te huren voor de hoogst mogelijke prijs, aangezien haar motivatie meestal is om het beste rendement te behalen door het appartement te verhuren. Bij het vaststellen van de huur zou ze rekening moeten houden met de vraag naar het appartement en de buurt. Als er voldoende potentiële huurders zijn die geïnteresseerd zijn in het appartement, zou ze een hogere huurprijs instellen. Als ze de huur te hoog zou instellen, vergeleken met wat andere huisbazen in de buurt aanrekenen voor vergelijkbare appartementen, zou ze merken dat huurders niet geïnteresseerd zijn. De ondernemer, in dit geval de verhuurder, neemt ook beslissingen op basis van vraag en aanbod.

En terwijl ze een grotere pool van potentiële huurders zou aantrekken door een huur vast te stellen die lager is dan wat andere buurtverhuurders aanrekenen voor vergelijkbare appartementen, zou ze wat huurinkomsten mislopen die haar nut niet zullen maximaliseren. Dus, zowel jij als de verhuurder zullen beslissingen nemen om de beste uitkomst voor jezelf te krijgen, gezien de beperkingen waar je voor staat.

De bottom line

In een kapitalistische economie maken zowel consumenten als bedrijven elk jaar duizenden grote en kleine beslissingen, geleid door de principes van de micro-economie. Consumenten willen hun tevredenheid maximaliseren wanneer ze op zoek gaan naar iets van papieren handdoeken tot appartementen, huizen en auto's. Bedrijven stellen prijzen vast en nemen andere beslissingen op basis van micro-economie. De prijzen die consumenten betalen, zijn afhankelijk van het aanbod van een goed, en van hoeveel anderen bereid zijn te betalen.