U moet bepaalde variabelen herzien bij het evalueren van de potentiële prestaties van een obligatie. De belangrijkste aspecten bij het beoordelen van de performance van obligaties zijn de prijs van de obligatie, de rentevoet en het rendement, de looptijd en de inlossingseigenschappen. Door deze belangrijkste componenten te analyseren, kunt u bepalen of een obligatie een geschikte investering is.

Prijs

De eerste overweging is de prijs van de obligatie. Het rendement dat u op de obligatie zult ontvangen, heeft invloed op de prijsstelling. Obligaties worden tegen een premie verhandeld, met korting of op pari. Als een obligatie tegen een premie wordt verhandeld tegen de nominale waarde, dan zijn de geldende rentetarieven lager dan het rendement dat de obligatie betaalt. Daarom wordt de obligatie verhandeld tegen een hogere waarde dan de nominale waarde, aangezien u recht hebt op de hogere rentevoet.

AD:

Een obligatie wordt met een korting verhandeld als de prijs lager is dan de nominale waarde. Dit geeft aan dat de obligatie een lagere rente betaalt dan de geldende rente in de markt. Omdat u gemakkelijk een hogere rente kunt verkrijgen door te beleggen in andere vastrentende effecten, is er minder vraag naar een obligatie met een lagere rente. Een obligatie met een prijs op pari handelt tegen zijn nominale waarde. De fractiewaarde is de waarde waarop de emittent de obligatie op de eindvervaldag zal terugkopen.

AD:

Rente en opbrengst

Een obligatie betaalt een vaste rentevoet tot deze vervalt, wat de rente van de obligatie is. De rentevoet kan vast zijn, drijvend of alleen betaalbaar op de vervaldag. De meest gebruikelijke rentevoet is een vaste rente tot de vervaldatum die een deel van de nominale waarde van de obligatie is. Sommige emittenten verkopen obligaties met variabele rente die de rente herintreden op basis van een benchmark zoals schatkistpapier of LIBOR. Obligaties die alleen op de eindvervaldag een rentebetaling doen, worden zero-coupon-obligaties genoemd. Ze worden verkocht met kortingen op hun nominale waarden.

AD:

Het rendement van een obligatie hangt nauw samen met de rente. Het rendement is het rendement dat wordt verdiend op basis van de betaalde prijs voor de obligatie en de ontvangen rente. Rendement op obligaties wordt over het algemeen genoteerd als basispunten (bps). Er zijn twee soorten rendementsberekeningen gebruikt. Het huidige rendement is het jaarlijkse rendement op het totale bedrag dat is betaald voor de obligatie. Het wordt berekend door de rente te delen door de inkoopprijzen. Het huidige rendement houdt geen rekening met het bedrag dat u ontvangt als u een obligatie aanhoudt tot het einde van de looptijd.

Het rendement tot het einde van de looptijd is het totale bedrag dat u ontvangt door de obligatie vast te houden totdat deze volwassen is. Het rendement tot het einde van de looptijd maakt de vergelijking van verschillende obligaties met verschillende looptijden en rentetarieven mogelijk. Voor obligaties met terugbetalingsbepalingen is er het rendement om te callen, dat het rendement berekent totdat de emittent de obligatie kan bellen.

Looptijd

De looptijd van een obligatie is de toekomstige datum waarop uw hoofdsom zal worden terugbetaald.Obligaties hebben over het algemeen een looptijd van ergens tussen de één en 30 jaar. Kortlopende obligaties hebben een looptijd van één tot vijf jaar. Middellange-termijnobligaties hebben een looptijd van vijf tot twaalf jaar. Langlopende obligaties hebben looptijden langer dan 12 jaar.

De looptijd van een obligatie is belangrijk bij het beoordelen van het renterisico. Renterisico is het bedrag dat de prijs van een obligatie zal stijgen of dalen met een afname of een stijging van de rentetarieven. Als een obligatie een langere looptijd heeft, heeft deze ook een groter renterisico.

Aflossing

Sommige obligaties laten de emittent toe om de obligatie af te lossen vóór de vervaldatum. Hierdoor kan de emittent zijn schuld herfinancieren als de rente daalt. Een call-bepaling biedt de emittent de mogelijkheid om de obligatie tegen een specifieke prijs op een datum vóór de eindvervaldag terug te betalen. Een putbepaling stelt u in staat om het tegen de vooraf bepaalde prijs vóór de vervaldatum aan de emittent terug te verkopen.

Een call-voorziening betaalt vaak een hogere rente. Als u een dergelijke obligatie aanhoudt, loopt u extra risico dat de obligatie wordt afgelost en u gedwongen wordt te herinvesteren tegen een lagere rente.