Beleggers die aandelen in de oliesector kopen, kunnen bepaalde financiële ratio's analyseren die verschillen van bedrijven in andere sectoren, zoals de operationele netback en de verhouding tussen reserve en productie. Het unieke karakter van de productie van olie en natuurlijke hulpbronnen vereist een enigszins andere fundamentele analyse om een ​​waardering te verkrijgen. Oliemaatschappijen kunnen actief zijn in verschillende delen van de industrie, waardoor de activiteiten van elk bedrijf uniek zijn vanuit een oogpunt van waardering. De drie belangrijkste soorten oliemaatschappijen zijn stroomopwaarts, midstream en stroomafwaarts.

Oliemaatschappijen hebben een aanzienlijke blootstelling aan bewegingen in de grondstoffenprijzen. De economie van olie bij $ 100 per vat is dramatisch anders dan als olie slechts $ 50 per vat is. Ratio's die deze prijsvolatiliteit beschouwen, zullen beleggers helpen geïnformeerde beslissingen te nemen. Beleggers zullen ook de reserves van een oliemaatschappij willen bekijken om te bepalen in hoeverre het bedrijf in staat is toekomstige productie te verhogen. Een bedrijf met onvoldoende reserves kan een rode vlag zijn.

Operationele Netback

De operationele netback is een uiterst belangrijke maatstaf voor de winstgevendheid van een oliemaatschappij. De netback is een maatstaf van hoeveel wordt gerealiseerd door de verkoop van één eenheid olie of aardgas minus kosten. Deze kosten omvatten onder meer royalty's, productiekosten, transportkosten, raffinagekosten en importkosten. Stel bijvoorbeeld dat de huidige olieprijs $ 75 per vat is. De royalty's per vat van het bedrijf zijn $ 5, de productiekosten zijn $ 20 en de transportkosten zijn $ 10, met raffinagekosten voor $ 15. De operationele netback voor één vat olie is $ 25.

De netback-waarde biedt een gestandaardiseerde waarde die tussen verschillende oliemaatschappijen kan worden vergeleken. Vanzelfsprekend, hoe hoger de netbackwaarde, hoe waarschijnlijker het vermogen van het bedrijf om inkomsten uit de verkoop van zijn producten te realiseren. Er zijn een aantal verschillende formules die bedrijven gebruiken om de netback-waarde te bepalen.

Price-to-Cashflow

De verhouding tussen prijs en cashflow is een andere belangrijke ratio voor beleggers in oliebedrijven. Dit toont de koers van de aandelen van het bedrijf ten opzichte van het bedrag aan cashflow dat het bedrijf genereert op basis van aandelen. Deze ratio wordt berekend door het prijsaandeel van de onderneming te nemen en te delen door de cashflow per aandeel. De kasstroom wordt gedefinieerd als de operationele kasstroom, die de netto cashflow minus de exploratiekosten is. Een hogere ratio geeft aan dat er meer risico is verbonden aan het bedrijf. Lagere ratio's duiden op een lager risico.

Een methode om de schommelingen in deze ratio gelijk te maken, is om de gemiddelde prijs voor 30 of 60 dagen te nemen.Dit kan helpen de dagelijkse volatiliteit van deze statistiek te verminderen, waardoor deze meer bruikbaar is voor vergelijking tussen verschillende bedrijven.

Reserves tot productieverhouding

Een groot verschil tussen oliemaatschappijen en bedrijven in andere sectoren is de beperkte aard van de geproduceerde natuurlijke hulpbronnen. Als een oliemaatschappij geen oliereserves heeft, kan het geen inkomsten genereren. Daarom is een onderzoek van de reserves van de onderneming een belangrijke overweging.

De verhouding tussen reserve en productie is een maat voor de resterende levensduur van de natuurlijke hulpbron. Het wordt gemeten in jaren. De formule neemt de bekende oliereserves waar het bedrijf toegang toe heeft gedeeld door zijn jaarlijkse olieproductie. Bedrijven gebruiken deze ratio om de toekomstige beschikbaarheid van olie te voorspellen voor doeleinden van het project, toekomstige inkomsten en toekomstige werkgelegenheidsbehoeften van het bedrijf. Het kan ook een leidraad zijn voor de vraag of een bedrijf extra onderzoek moet doen om meer reserves te vinden. Oliemaatschappijen streven er over het algemeen naar om deze ratio rond een periode van 10 jaar te houden.

Er zijn een aantal beperkingen in het gebruik van deze verhouding. De verhouding kan geen rekening houden met toekomstige technologische vooruitgang, nieuwe ontdekkingen van belangrijke reserves of de toestand van economische en politieke omstandigheden. De maatstaf van reserves van een bedrijf kan ook onnauwkeurig zijn.