De Panama Papers onthulden deze week hoe miljarden dollars in het geheim de wereld overgingen om te profiteren van een Saoedische koning, de president van Argentinië, de premier van IJsland (die dinsdag aftrad vanwege hen), bondgenoten van de Russische president Vladimir Poetin en ongeveer 120 andere politici, samen met ondernemers en professionele atleten.

Maar dat zijn slechts geldporno en politieke geheimen van 11 miljoen gelekte documenten verspreid over 39 jaar gemaakt door Mossack Fonseca, een advocatenkantoor met kantoren in Panama en 38 andere landen, dat gespecialiseerd is in het helpen van klanten geld verbergen.

De Duitse krant Süddeutsche Zeitung deelde de gelekte bestanden van het bedrijf door via het International Consortium of Investigative Journalists. Het echte schandaal dat door meer dan 100 journalisten in een jaar durende samenwerkingsproject werd onthuld - dat geheime verbindingen tussen de mondiale elite uit die bestanden plaagde, ligt in iets veel groters en sinister.

Fascinerend als de details zijn, ze laten ons alleen zien wat er plaatsvond in een kamer, de Mossack Fonseca-kamer, van wat kan worden gezien als een uitgestrekte villa van corruptie.

Het is een herenhuis waar grote regeringen kunnen slopen door middel van wetten, voorschriften en onderzoeken. Nog decennium na decennium breidt het herenhuis uit terwijl het Congres het budget beperkt om illegale geldstromen na te streven en ten minste drie staten wetten aannemen die de oplichters helpen.

Mossack Fonseca zegt dat het niets illegaals deed. We hebben goede redenen om daaraan te twijfelen, zoals we zullen zien.

Het Congres heeft al decennia lang geweten over zulke offshore geldmisbruiken. Ik schreef voor het eerst over corrupte offshore-accounts vier decennia geleden, toen het verhaal verre van nieuw was.

Maar het oplossen van dit probleem is niet moeilijk, noch moeilijk. Toch heeft de Amerikaanse regering tot dusver over het algemeen gezegd dat er geen dobbelstenen zijn.

De waarde van de uitgelekte documenten is dat ze gezichten, beroemde en krachtige gezichten plaatsen, op wat tot nu toe een abstracte kwestie was.

Gerard Ryle, de directeur van het consortium, zei dat "we voor de eerste keer op schaal en bijna elke dag van 1977 tot eind 2015" zien hoe 12 huidige en voormalige wereldleiders en anderen in het geheim overgedragen en verborg zoveel als $ 200 miljoen in een enkele transactie.

Jack Blum, een voormalig onderzoeker van de Senaat die tientallen jaren lang wereldwijd financiële misstanden heeft onthuld en die de journalisten heeft bijgestaan, vertelde me dat het verborgen geldsysteem goed is omdat grote banken en hun 'advocaten in New York en Londen het vuile werk aan dit bedrijf overdragen' en anderen vinden het leuk die opereren in jurisdicties waar geen rechtsregels bestaan ​​of niemand zich zorgen maakt over handhaving."

***

De Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, die landen met moderne economieën vertegenwoordigt, heeft in 2014 overeenstemming bereikt over het delen van grensoverschrijdende informatie om boeven en terroristen te vangen.

Maar hoewel landen over de hele wereld hebben getekend, hebben de Verenigde Staten dat niet. Panama ook niet, hoewel een eerder bilateraal belastingverdrag wellicht verklaart waarom zo weinig Amerikanen in de Panama Papers werden vermeld.

Erger nog, staatswetgevers in Delaware, Nevada en Wyoming hebben wetten aangenomen die verdoemden, drugsbaronnen, kleptocraten, maffia-bazen en andere boeven helpen.

Deze drie staten laten boeven bedrijven maken zonder hun namen te onthullen. Ze doen dit door fronten te betalen, bekend als genomineerden, een praktijk die netjes wordt uitgelegd in de rapporten van het consortium.

Wanneer de FBI, IRS, SEC of advocaten voor vervreemde echtgenoten, zakenpartners en anderen op zoek zijn naar verborgen geld, beschermen deze drie staten de boeven met een ondoordringbare juridische barrière om de identiteit van de ware eigenaars te leren kennen. Beschouw deze wetten als de Protection Thewes, Embezzlers And Liars (STEAL) Protection Acts.

Deze zelfde wetten en lakse federale handhaving maken het gemakkelijk voor terroristen om geld te sturen om bomaanslagen en andere aanvallen te financieren.

Federale financiële stroomcontroles zijn zo slordig dat de W-8BEN-E, een IRS-formulier om buitenlandse eigenaren te identificeren, zodat hun Amerikaanse dividenden en andere Amerikaanse inkomsten kunnen worden belast, niet nauwkeurig overeenstemmen met de openbaarmakingsregels. Dat creëert een maas in de wet die groot genoeg is om miljarden illegale dollars het land uit te sluipen.

Terwijl het advocatenkantoor Mossack Fonseca zegt dat het niks illegaals deed, onthullen de gelekte documenten dat het een werknemer naar Nevada stuurde om records te verbergen en te vernietigen in 2014. Een werknemer die alleen werd geïdentificeerd als Andres werd "naar Nevada (en) opgeruimd alles en hij bracht alle documenten naar Panama. "

Dat gebeurde nadat Jürgen Mossack, een genoemde partner, onder ede heeft verklaard dat zijn advocatenkantoor in Panama City niet" de interne zaken of de dagelijkse activiteiten beheerste "van zijn activiteiten in Nevada die shell-bedrijven creëerden met behulp van genomineerden om de identiteit van feitelijkheden te verbergen eigenaren.

Het advocatenkantoor vertelde de onderzoeksjournalisten, ondanks de e-mail, dat het documenten die relevant zijn voor een onderzoek of proces nooit heeft vernietigd of verborgen.

Blum, de voormalige onderzoeker van de Senaat, vertelde me: "Het overkoepelende probleem is dat advocaten en bedrijfsplanners op plaatsen die beweren onderworpen te zijn aan de rechtsstaat eenvoudigweg al het vuile werk afstaan ​​aan mensen in de offshore-wereld die dat niet doen onderworpen aan enige wet of opereren in rechtsgebieden waar niemand waarschijnlijk iets doet om de wet te handhaven. "

De Verenigde Staten, Blum toegevoegd," beschermt dit systeem opzettelijk. Schatkist weigert zelfs te bevestigen dat de openbaarmaking van informatie over economisch eigendom van bedrijven "gevormd volgens de wetten van die drie staten.

Het Congres heeft de bevoegdheid onder de clausule inzake interstatelijke handel om dergelijke openbaarmaking te eisen.

***

De IRS heeft Amerikaanse topexperts in dienst bij het jagen op geld.Maar sinds 2004 heeft het niet zo veel geld gekregen als het zegt dat het effectief kan gebruiken om terroristische financiering na te streven.

Toen verwierp de regering van George W. Bush een verzoek om een ​​extra 12 miljoen dollar om de terroristische financiën na te streven in een tijd dat Amerikaanse troepen in Irak en Afghanistan vochten en de regering waarschuwde dat er op elk moment een nieuwe terroristische aanslag zou kunnen komen.

Die $ 12 miljoen, een stijging van 50% van het kleine budget van de terroristen financiële jagers, is een triviale som door federale budgetstandaarden, maar het Witte Huis en de Schatkist hebben me toen verteld dat het te zwaar was voor Amerikaanse belastingbetalers te dragen en andere prioriteiten hadden voorrang.

Sinds het Congres, het Britse parlement en andere wetgevende organen over een ruime macht beschikken om onbetwiste contant geldbewegingen over de grenzen heen te voorkomen, om de accounteigenaars bloot te stellen en om het civiel en misdadig wangedrag dat in de gelekte documenten wordt blootgelegd na te streven, rijst een voor de hand liggende vraag. Waarom laten ze het verborgen geldsysteem bloeien?

De handelsclausule van de Grondwet geeft ons Congres de macht om banken en geldstromen te reguleren. Het kan de toegang tot Amerikaanse banken en systemen voor geldoverdracht weigeren aan landen en instellingen die helpen corrupt geld te verbergen. En het kan onderzoeken financieren die groot genoeg en luid genoeg zijn om het probleem terug te brengen van een Amazon van corrupt geld naar een straaltje.

Maar grote banken, veelal genoemd in de Panama Papers, en advocatenkantoren met witte schoenen, halen grote bedragen bij elkaar om geld te verbergen. Zoals Blum opmerkte, doen ze een deel van het werk en geven ze de illegale aspecten af ​​aan bedrijven in landen waar belastingfraude, het witwassen van geld en het verbergen van activa volkomen legaal zijn of de wetten niet worden gehandhaafd.

Dus waarom doet het Congres niet? Omdat het de gemakkelijke inkomsten voor de banken en hun advocaten meer waardeert dan de integriteit van het financiële systeem in de wereld en - hoewel onbedoeld - meer dan dat je wordt beschermd tegen terreuraanslagen.

Winnaar Pulitzer Prize en ontvanger van een IRE-medaille en de George Polk Award, David Cay Johnston is auteur van vijf boeken en de komende The prosperity tax: A New Federal Tax Code for the 21st Century Economy . Hij is een Distinguished Visiting Lecturer aan het Syracuse University College of Law en Whitman School of Management, en schrijft ook voor The Daily Beast en Tax Notes .

Dit essay liep voor het eerst in The Daily Beast.