Het kopen van aandelen in beleggingsfondsen kan intimiderend zijn voor beginnende beleggers. Er is enorm veel geld beschikbaar, allemaal met verschillende beleggingsstrategieën en activagroepen. Het verhandelen van aandelen in beleggingsfondsen is anders dan aandelen in aandelen of exchange-traded funds (ETF's). De kosten die voor beleggingsfondsen in rekening worden gebracht, kunnen ingewikkeld zijn. Het begrijpen van deze vergoedingen is belangrijk omdat ze een grote impact hebben op de prestaties van beleggingen in een fonds. Het volgende is een gids om een ​​nieuwe belegger op weg te helpen bij het in kaart brengen van de basis van beleggingsfondsen.

AD:

Wat zijn beleggingsfondsen?

Een beleggingsfonds is een beleggingsmaatschappij die geld van veel beleggers in beslag neemt en het samen in één grote pot bundelt. De professionele manager van het fonds belegt het geld in verschillende soorten activa, waaronder aandelen, obligaties, grondstoffen en zelfs onroerend goed. Een belegger koopt aandelen in het beleggingsfonds. Deze aandelen vertegenwoordigen een eigendomsbelang in een deel van de activa die eigendom zijn van het fonds. Beleggingsfondsen zijn bedoeld voor beleggers op langere termijn en zijn niet bedoeld om vaak te worden verhandeld vanwege hun vergoedingsstructuren.

AD:

Beleggingsfondsen zijn vaak aantrekkelijk voor beleggers omdat ze veelvuldig zijn gediversifieerd. Diversificatie helpt het risico voor een investering te minimaliseren. In plaats van te moeten onderzoeken en een individuele beslissing te moeten nemen met betrekking tot elk type activum om in een portefeuille op te nemen, bieden beleggingsfondsen een enkel uitgebreid beleggingsvehikel. Sommige beleggingsfondsen kunnen duizenden verschillende posities hebben. Beleggingsfondsen zijn ook erg liquide. Het is gemakkelijk om aandelen in beleggingsfondsen te kopen en terug te betalen.

AD:

Er is een breed scala aan beleggingsfondsen om te overwegen. Een paar van de belangrijkste soorten fondsen zijn obligatiefondsen, aandelenfondsen, uitgebalanceerde fondsen en indexfondsen. Obligatiefondsen houden vastrentende effecten aan als activa. Deze obligaties betalen regelmatige interesse aan hun houders. Het beleggingsfonds maakt uitkeringen aan houders van beleggingsfondsen van dit belang.

Aandelenfondsen beleggen in aandelen van verschillende bedrijven. Aandelenfondsen proberen vooral te profiteren van de waardestijging van de aandelen in de loop van de tijd, evenals van dividendbetalingen. Aandelenfondsen hebben vaak een strategie om in bedrijven te beleggen op basis van hun marktkapitalisatie. Marktkapitalisatie is de totale dollarwaarde van de uitstaande aandelen van een bedrijf. Zo worden large-capaandelen bijvoorbeeld gedefinieerd als die met marktkapitalisaties van meer dan $ 10 miljard. Aandelenfondsen kunnen zich specialiseren in large-, mid- of small-caps. Small-cap fondsen hebben doorgaans een hogere volatiliteit dan large-cap fondsen.

Evenwichtige fondsen bevatten een mix van obligaties en aandelen. De verdeling tussen aandelen en obligaties in deze fondsen varieert afhankelijk van de strategie van het fonds. Indexfondsen volgen de prestaties van een index zoals de S & P 500.Deze fondsen worden passief beheerd. Ze hebben vergelijkbare activa als de index die wordt bijgehouden. De kosten voor dit soort fondsen zijn lager vanwege de onregelmatige omzet in activa en passief beheer.

Hoe Mutual Funds Trade

De werking van beleggingsfondsen is anders dan die van ETF's en aandelen. Beleggingsfondsen vereisen minimale beleggingen van overal van $ 1, 000 tot $ 5, 000 in tegenstelling tot aandelen en ETF's waar de minimale investering één aandeel is. Beleggingsfondsen handelen slechts één keer per dag nadat de markten sluiten. Dit is anders dan aandelen en ETF's die op enig moment tijdens de handelsdag kunnen worden verhandeld. De prijs voor de aandelen in een beleggingsfonds wordt bepaald door de intrinsieke waarde (NAV) die wordt berekend nadat de markt is gesloten. De NIW wordt berekend door de totale waarde van alle activa in de portefeuille, verminderd met eventuele verplichtingen, te delen door het aantal uitstaande aandelen. Dit is anders dan aandelen en ETF's waar prijzen tijdens de handelsdag fluctueren.

Een belegger koopt of koopt beleggingsfondsen rechtstreeks in bij het fonds zelf. Dit verschilt van aandelen en ETF's waarbij de tegenpartij voor het kopen of verkopen van een aandeel een andere deelnemer in de markt is. Beleggingsfondsen brengen verschillende kosten in rekening voor het kopen of terugkopen van aandelen.

Kosten en vergoedingen voor beleggingsfondsen

Het is van cruciaal belang voor beleggers om inzicht te krijgen in het soort vergoedingen en kosten in verband met het kopen en terugkopen van aandelen in beleggingsfondsen. Deze kosten hebben een dramatische impact op de prestaties van een belegging in het fonds. Ze variëren ook sterk door het specifieke fonds.

Sommige beleggingsfondsen brengen kosten in rekening voor het kopen of terugkopen van aandelen in het fonds. De belasting is vergelijkbaar met de commissie betaald bij het kopen of verkopen van een aandeel. De laadprovisie compenseert de verkoopbemiddelaar voor de tijd en expertise bij het selecteren van het fonds voor de belegger. Laadtarieven kunnen variëren van 4 tot 8% van het geïnvesteerde bedrag in het fonds. Een front-end belasting wordt in rekening gebracht wanneer een belegger eerst aandelen in het fonds koopt.

Een back-end load, ook wel uitgestelde verkoopkosten genoemd, wordt in rekening gebracht als de aandelen worden verkocht binnen een bepaald tijdsbestek na de eerste aankoop. De back-endbelasting is meestal hoger in het eerste jaar na aankoop van de aandelen, maar daalt daarna elk jaar daarna. Een fonds kan bijvoorbeeld 6% kosten in rekening brengen als aandelen worden ingewisseld in het eerste jaar van eigendom en vervolgens die vergoeding tot het jaar zes verlagen met 1% wanneer er geen kosten in rekening worden gebracht.

Een level-load-vergoeding is een jaarlijkse heffing die wordt afgetrokken van de activa in een fonds om de distributie- en marketingkosten voor het fonds te betalen. Deze kosten worden ook wel 12b-1 kosten genoemd. Ze vormen een vast percentage van het gemiddelde nettovermogen van het fonds en zijn bij wet afgetopt op 1%. 12b-1-vergoedingen worden beschouwd als onderdeel van de kostenratio voor een fonds.

De kostenratio omvat lopende kosten en uitgaven voor het fonds. De overbrengingsverhoudingen kunnen sterk variëren, maar bedragen over het algemeen 0,5 tot 1,5%. Passief beheerde fondsen zoals indexfondsen hebben meestal lagere kostenratio's dan actief beheerde fondsen. Passieve fondsen hebben een lagere omzet in hun bezit.Ze proberen niet beter te presteren dan een benchmark-index en hoeven de fondsbeheerder dus niet te compenseren voor zijn expertise bij het kiezen van beleggingsactiva.

Ladingsvergoedingen en kostenratio's kunnen de beleggingsprestaties aanzienlijk verminderen. Fondsen die belastingen laden, moeten beter presteren dan hun referentie-index of vergelijkbare fondsen om de kosten te rechtvaardigen. Veel studies laten zien dat belastingsfondsen vaak niet beter presteren dan hun tegenhangers zonder belasting. Het heeft dus voor de meeste beleggers weinig zin om aandelen in een fonds met belastingen te kopen. Evenzo hebben fondsen met hogere kostenratio's de neiging slechter uit te voeren dan fondsen met lage kosten. Gelukkig zijn er veel kwalitatief hoogwaardige nullastfondsen met lage kostenratio's voor beleggers om te overwegen.