Op het eerste gezicht staat steenkool van alle kanten onder vuur.

Subsidies voor 's werelds smerigste brandstof worden uitgefaseerd door rijke landen. Lokale overheden voeren ook oorlog tegen de waar. De burgemeester van New York City probeert bijvoorbeeld de pensioenfondsen van de stad ervan te overtuigen hun kolenbezit te verkopen, wat neerkomt op ongeveer $ 33 miljoen.

Ook de wereldwijde vraag vertraagt. De projecten voor energie- en informatiebeheer verlagen het binnenlandse steenkoolverbruik en de export als gevolg van de toetreding van andere grote kolenproducenten uit de derde wereld. De Environmental Protection Agency kraakt ook de industrie met regelgeving, zoals de Mercury en Air Toxics Standard (MATS), die heeft geleid tot de sluiting van een aantal kolencentrales. Aardgas vervangt steenkool in toenemende mate als de brandstof bij uitstek voor elektriciteit. Volgens de prognoses van EIA zal het aandeel van aardgas in de opwekking van elektriciteit naar verwachting toenemen van 30% tot 27%.

AD:

En toch zijn de dingen niet zo erg als ze lijken.

Naar verwachting is steenkool tegen het einde van dit decennium de grootste bron van brandstof voor het opwekken van elektriciteit in de Verenigde Staten. Zelfs toen het een lager binnenlands steenkoolverbruik voorspelde, voorspelde het MEB-rapport dat de steenkoolproductie in de VS de komende drie decennia relatief constant zal blijven. Dat komt omdat steenkool een goedkope en levensvatbare bron is voor economische ontwikkeling in opkomende markten, zoals China en India.

AD:

Met deze gemengde signalen, wat is dan de toekomst van steenkool?

Waarom kolen uit de gunst raken

Het afnemende vermogen van kolen vormt een contrast met de eerdere status als de brandstof van keuze. De zwarte rots, zoals het in de volksmond bekend is, is sinds de prehistorie als energiebron gebruikt. Het was de uitvinding van de stoomlocomotief, die werd gebruikt om kolenstapels naar verschillende regio's te vervoeren, die kolen naar het centrum van energiekeuzen stuwde.

AD:

Hoewel de industriële revolutie begon in Groot-Brittannië - daar werd de stoommachine uitgevonden, steenkool maakte de US enorm. De kolenmijnen van Pittsburgh droegen de eigen industriële revolutie voor de twee wereldoorlogen. Het land werd 's werelds grootste producent en exporteur van kolen. Na een naoorlogse hausse in de jaren vijftig, begonnen de fortuinen van de kolen te dalen in de jaren zestig, toen alternatieve bronnen van brandstof, zoals olie, populair werden.

Sindsdien is het een afdaling geweest. Er waren slechts 1, 300 kolenmijnen in het land in 2011, minder dan 9, 331 in 1923, toen de National Mining Association begon met het meten van industriestatistieken. Het aantal werknemers in de kolenindustrie daalde in dezelfde periode met 87,5%.

De plotselinge verandering werd voornamelijk veroorzaakt door de realisatie van de nadelige effecten van kolen op de gezondheid van de planeet.Een aantal studies over de jaren heen hebben de schuld van steenkool bij het verhogen van de wereldwijde temperaturen bevestigd. De brandstof is verantwoordelijk voor emissies van 1,7 miljard ton per jaar koolstofdioxide uit de 5,3 miljard ton die de VS jaarlijks uitstoten.

Naast de openbare druk en overheidsvoorschriften hebben de hoge kosten van de kolen, de concurrentie van andere brandstoffen en de glijdende prijzen de kolenindustrie geteisterd. (Zie ook: Hoe om te handelen in dalende kolenprijzen.) Het probleem is vooral acuut in de US, waar 24 mijnbouwbedrijven de laatste drie jaar alleen zijn gesloten.

Zo werd de Appalachian mijnbouwregio een lichtpunt tijdens de verkiezingscyclus van 2012, toen presidentskandidaat Mitt Romney de problemen van de regio op EPA-verordeningen de schuld gaf. In werkelijkheid zorgde een combinatie van goedkopere import uit Colombia, stijgende arbeidskosten en minder productieve mijnen voor de sluiting van mijnen daar. Mijnbouwkosten bij Powder River Basin, die goed zijn voor meer dan 40% van de Amerikaanse steenkoolreserves, zijn relatief goedkoper. Maar die kosten zijn gestegen.

Het nieuws voor de export is ook niet zo goed. China heeft de afgelopen jaren veel van de vraag naar kolen aangewend en is 's werelds grootste producent. (Zie ook: welk land is 's werelds grootste steenkoolproducent?) Maar het Midden-Koninkrijk is al bezig om zijn afhankelijkheid van kolen te verminderen. Bovendien heeft een diepe duik in zijn economie een wereldwijde grondstoffenvertraging beïnvloed, waardoor een uiteenlopende reeks grondstoffenexporteurs werd getroffen. India is de andere grote steenkoolconsument, maar gebruikt zijn interne reserves om zijn economie te stimuleren.

Is dit eindspel van deze kolen?

Hoewel het van alle kanten belegerd wordt, pakt steenkool nog steeds een krachtige stoot in grote aantallen.

Volgens een rapport van onderzoeksbureau Wood Mackenzie wordt verwacht dat steenkool tegen het einde van dit decennium olie zal overtreffen als de dominante brandstof. Beschouw dit: bij 36 quadrillion Britse thermische eenheden heeft olie de maximale stand-bycapaciteit van alle brandstoffen. Ondanks de krachten ertegenaan, staat steenkool nog steeds op de derde plaats in die lijst met een capaciteit van 26 quads.

In een essay twee jaar geleden, Armond Cohen, directeur van de Clean Air Task Force, een overtuigende argumenten voor steenkool. "Kolen zullen centraal staan ​​in de economische modernisering in de derde wereld, waar de meeste energievoorziening in de komende drie decennia zal worden gebouwd. Mensen die anders wensen, en gewoon hopen op de ondergang van kolen, worden niet geconfronteerd met de feiten, "schreef hij.

Vervolgens noemde Cohen drie feiten: de rol van steenkool bij de ontwikkeling in opkomende markten, zoals China en India, die naar verwachting tegen 2020 de grootste importeur van steenkool zullen worden; de relatief minuscule capaciteitsopwekking door alternatieve hernieuwbare energiebronnen; en de opkomst van nieuwe technologieën die koolstof uit steenkool verwijderen, zoals sekwestratie - om zijn argument te ondersteunen. (Zie ook: Waarom kolen op dit moment uw aandacht verdient.)

De bottom line

Op basis van beschikbaar bewijsmateriaal is het zeker dat we ons afkeren van een wereld waar steenkool de primaire energiebron is voor een die wordt gekenmerkt door een gediversifieerde en hernieuwbare energiemix.Maar de dood van kolen zal niet plotseling gebeuren. Het verval van steenkool zal traag en gemeten zijn, omdat veel van de wereld nog steeds economisch afhankelijk is van de brandstof als goedkope energiebron.