a:

Opties worden bijna nooit voor dezelfde prijs verkocht als hun onderliggende activa. Optiewaardering is een veelbesproken, complex onderwerp dat traditioneel wordt opgedeeld in twee componenten: intrinsieke waarde en tijdswaarde. Samen helpen ze de betaalde premies voor optiecontracten te verklaren. Aangezien de betaalde premies voor put- en callopties het gevolg zijn van tegengestelde verschijnselen, is de intrinsieke waarde voor call- en put-opties gebaseerd op omgekeerde koers / strike-prijsrelaties.

Beleggers definiëren de intrinsieke waarde van een put-optie als de huidige aandelenprijs verminderd met de uitoefenprijs van de optie. Voor callopties is de intrinsieke waarde gelijk aan de uitoefenprijs verminderd met de aandelenkoers. Omdat de intrinsieke waarde nooit negatief kan zijn, worden alle waarden onder nul geretourneerd als nul en wordt er van de optie gezegd dat deze out-of-the-money is.

Overweeg een putoptiecontract voor voorraad A; de voorraadwaardering alleen kan de marktwaarde van de put niet verklaren, waardoor marktdeelnemers in het ongewisse kunnen over hoeveel de optie voor aandeel A moet worden verkocht. Beleggers zoeken naar intrinsieke en tijdwaarden om het verschil uit te leggen. Als de uitoefenprijs - de prijs waartegen de optiereigenaar koop- en verkooprechten kan uitoefenen - groter is dan de huidige handelsprijs voor aandeel A, dan wordt gezegd dat het aandeel A in geld is.

Soms brengt het in-the-money handel voor minder dan hun intrinsieke bedragen. Dit verschil wordt meestal verklaard als een functie van de tijd; opties handelen voor minder als ze hun vervaldatums naderen. De meeste beleggers sluiten hun posities onder de intrinsieke waarde; anders zou een arbitragebesparende handelaar de optie en de onderliggende aandelen kunnen verhandelen en een gegarandeerde winst realiseren.