a:

Het belangrijkste verschil tussen een geldrekening en een marginrekening is dat op een geldrekening alle transacties moeten worden verricht met beschikbare geldmiddelen of longposities. Bij het kopen van effecten op een geldrekening, moet de belegger geld storten om de transactie af te handelen of een bestaande positie op dezelfde handelsdag verkopen, zodat contantenopbrengsten beschikbaar zijn om de 'koop'-bestelling af te wikkelen. Met een margin-rekening kan een belegger lenen tegen de waarde van de activa op de rekening om nieuwe posities te verwerven of short te verkopen. Op deze manier kan een belegger marge gebruiken om zijn posities te benutten en te profiteren van zowel bullish als bearish times in de markt. Marge kan ook worden gebruikt om contant geld op te nemen ten opzichte van de waarde van de rekening als een lening op korte termijn.

Voor beleggers die hun posities willen benutten, kan een margin-rekening zeer nuttig en kosteneffectief zijn. Wanneer een margesaldo (debet) wordt gecreëerd, is het uitstaande saldo onderworpen aan een dagelijkse rentevoet die door het bedrijf in rekening wordt gebracht. Deze tarieven zijn gebaseerd op de huidige prime rate plus een extra bedrag dat in rekening wordt gebracht door de leningverstrekkende onderneming. De margestrente is vaak veel lager dan de traditionele kredietrente van banken, waardoor ze aantrekkelijk zijn voor kortlopende leningen en voor het kopen van investeringen zonder de kostenbasis te veel te verhogen.

In een bearmarkt kan een belegger met een margin-rekening een shortpositie innemen in XYZ-aandelen indien hij van mening is dat de prijs waarschijnlijk zal dalen. Als de prijs inderdaad daalt, kan hij zijn shortpositie op dat moment dekken door een longpositie in XYZ-aandelen te nemen. Zo verdient hij een winst op het verschil tussen het bedrag dat hij bij de eerste transactie voor de korte verkoop heeft ontvangen en het bedrag dat hij heeft betaald om de aandelen tegen de laagste prijs te kopen, verminderd met zijn margin interestlasten over die periode.

In een geldrekening moet de bearish investeerder in dit scenario andere strategieën vinden om zijn inkomsten af ​​te dekken of te produceren, omdat hij alleen gelddeposito's en longposities moet gebruiken. Hij kan bijvoorbeeld een stopopdracht invoeren om XYZ-aandelen te verkopen als deze onder een bepaalde prijs daalt, wat zijn neerwaartse risico beperkt.

Marginekeningen moeten te allen tijde een bepaalde marge-verhouding behouden. Als de accountwaarde onder deze limiet komt, ontvangt de klant een margestorting. Dit is een vraag om meer contanten of effecten te storten om de accountwaarde binnen de limieten terug te brengen. De klant kan nieuw geld toevoegen aan zijn account of een deel van zijn posities verkopen om het geld op te halen. Margeprivileges worden niet aangeboden op individuele pensioenrekeningen omdat ze onderworpen zijn aan jaarlijkse contributielimieten, wat van invloed is op de mogelijkheid om margestortingen te ontvangen.