a:

Sommige mensen beschouwen de wetten van vraag en aanbod in de economie als tautologisch omdat ze empirische striktheid missen. Ze beweren dat de principes van de neoklassieke economie holle herrangschikkingen van definities zijn. De Amerikaanse econoom Paul Samuelson heeft zelfs een deel van zijn Ph. D.-proefschrift gefocust op het voorkomen van tautologieën in de economische theorie. Samuelson geloofde dat economen "operationeel zinvolle stellingen" moeten afleiden die falsifieerbaar kunnen zijn, maar alleen in extreme omstandigheden. Samuelson vreesde wat velen hebben beweerd: dat een tautologische economische wetenschap zeer beperkte empirische toepassingen heeft.

Wat is de wet van de vraag?

In de micro-economie stelt de wet van de vraag dat, als alle andere variabelen constant worden gehouden, de vraag naar een goed of dienst omgekeerd evenredig is aan de prijs. In voorspellende neoklassieke modellen wordt aangenomen dat de wet van de vraag altijd waar is (behalve met Giffen-goederen) om bruikbare voorspellingen te doen.

Bepaalde scholen voor economisch denken beschrijven de wet van de vraag als een tendens in plaats van een absolute. Net als de wet van de zwaartekracht trekt de wet van de vraag alle prijzen aan, maar kan deze worden overwonnen door voorschriften, vreemde consumentenvoorkeuren of andere externe factoren. Deze versie van de wet van de vraag wordt niet gebruikt om empirische voorspellingen te doen.

Wat is een tautologie?

In de formele logica is een tautologie een reeks argumenten die waar zijn in elke mogelijke interpretatie. Met andere woorden, een tautologisch argument is niet eens denkbaar onwaar zolang de definities van de niet-logische woorden zijn overeengekomen.

Een voorbeeld van een tautologische verklaring is het menselijke actie-axioma van Ludwig von Mises, waarin wordt gesteld dat mensen doelbewust handelen om vooraf bepaalde doelen te bereiken met schaarse middelen. Zelfs proberen om dit axioma te weerleggen zou het in feite bewijzen.

De aard van de tautologie in de economie

Beschouw de volgende uitspraak over een neerwaartse vraagcurve: "Alle reële vraagcurves zijn neerwaarts hellend; als een curve niet naar beneden hellend is, kan geen echte vraagcurve zijn. " Deze tautologie verklaart eigenlijk niets over de echte wereld, die de argumenten van de critici lijkt te valideren. Helaas bewijst dit niet dat de wet van de vraag een tautologie is. Het is immers conceptueel mogelijk om goederen te hebben die meer vraag hebben naarmate ze duurder worden.

Het is ook niet waar, zoals Samuelson vreesde, dat tautologieën niet kunnen resulteren in zinvolle analytische observaties. Het wiskundige veld van de geometrie is gebaseerd op logische bewijzen en stellingen die noodzakelijkerwijs waar zijn, zolang er geen fouten in hun conclusies worden gemaakt. Geen empirische metingen kunnen de stelling van Pythagoras bijvoorbeeld weerleggen.

Economie kan in de problemen komen wanneer logische principes, zoals de wet van de vraag, worden ingeperkt door grote aantallen onrealistische omstandigheden om een ​​deductieve wetenschap in een empirische wetenschap te veranderen. Wat zijn de voorspellingen van fundamentele economische wetten als ze gepaard gaan met onrealistische parameters in het model?

Tautologieën maken de economische theorie niet ongeldig, zoals sommige critici beweren. De deductieve logica is gebaseerd op tautologie. Geometrie, algebra en filosofie leunen allemaal zwaar op deductieve logica. Economische conclusies over de aard van menselijke acties en uitwisseling kunnen zinvolle resultaten opleveren, zelfs als sommige economische modellen die inhoudingen manipuleren door onrealistische voorwaarden toe te voegen.